Homilie voor het Hoogfeest van Allerheiligen 1 november 2024
Homilie voor het Hoogfeest van Allerheiligen 1 november 2024
Twee leerlingen van het laatste jaar secundair onderwijs, twee voormalige vormelingen, vroegen me
of ze mij mochten interviewen in het kader van een schoolproject.
Het werd een drie uur lang durend gesprek met twee jongeren die knappe vragen hadden voorbereid,
zelf ook een grote rugzak kennis bijhadden
en in staat bleken om rustig en genuanceerd over veel te spreken. Eén van hun laatste vragen was wat ik dacht over de ‘cancelcultuur’.
Op het internet lees je op de pagina van Wikipedia
dat ‘cancelcultuur’ of ‘afrekencultuur’ een modewoord is voor het verschijnsel dat mensen worden geboycot en/of totaal worden afgeschreven,
na een storm van verontwaardiging op media of sociale media, omdat ze iets fouts gedaan hebben of zouden gedaan hebben, en dus in de publiciteit aan kritiek zijn blootgesteld.
In veel landen hebben kunstenaars, politici, wetenschappers en filosofen al medio 2020 tegen dit fenomeen geprotesteerd
en Barack Obama liet in The New York Times optekenen:
"Mensen die echt goede dingen doen hebben gebreken.
Homilie voor de 24ste zondag door het jaar B 15 september 2024
Homilie voor de 24ste zondag door het jaar B 15 september 2024
Grondtoon-viering
bij de start van een nieuw pastoraal werkjaar
PELGRIMS VAN HOOP
Op 24 december e.k. begint het jubeljaar 2025
met de opening van de heilige deur van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. In het oude Israël werd, naar een gebod in het boek Leviticus,
een jubeljaar om de 50 jaar gevierd.
Slaven en gevangenen werden vrijgelaten, schulden kwijtgescholden en land aan de rechtmatige eigenaar teruggegeven.
Het was een jaar van een nieuw begin. Van hoop.
In de Rooms Katholieke Kerk wordt een jubeljaar om de 25 jaar gevierd.
Ook hier is het de bedoeling schoon schip te maken en met nieuwe energie de toekomst tegemoet te gaan.
Homilie voor de 23ste zondag door het jaar B 8 september 2024
Homilie voor de 23ste zondag door het jaar B 8 september 2024
Toch ‘charmerend’ hé! Ook veranderend ‘aanrakend’?
Een ontmoeting met of een aangeraakt worden door Jezus doet iets met de mens, zoals iedere ontmoeting met een echt liefdevol mens ons iets doet.
Dan word je geconfronteerd met een kracht, die in die persoon aanwezig is, een kracht, die heelt en vreugde schenkt. Een bevrijdende kracht.
In het Grieks, de taal waarin het Nieuwe Testament geschreven is, heet die kracht charma,
waarvan onze Nederlandse woorden ‘charme’, ‘charmeren’ en ‘charmant’ afkomstig zijn. Ook het Engelse ‘to charm’. En dat betekent ‘betoveren’,
mensen van gedaante doen veranderen.
Een ontmoeting met Jezus is eveneens een veranderend gebeuren. De verandering die dan plaats grijpt is echter geen betovering maar een genezing, een heling,
een hersteld worden in oorspronkelijke heelheid, in de oorspronkelijke ongeschonden staat.
Het is een leven waarin we in eenheid met God leven,
een paradijselijk mens zijn, waarachtig beeld en gelijkenis van God. Dus een mens ontdaan van alle angst, schaamte en egoïsme,
vol van liefdevolle aandacht, eerbied en zorg voor het geschapene en de medemens. Het tegenovergestelde van die liefdevolle aandacht is geslotenheid:
verlamd, verstomd of verblind teruggeplooid leven op jezelf. Daardoor is een juiste kijk op de werkelijikheid,
op jezelf en je medemensen onmogelijk.
Daardoor men ook niet echt kan luisteren naar wat een ander zegt, kan men een ander ook niet goed begrijpen,
is men niet in staat naar anderen toe te gaan.
Homilie voor de 22ste zondag door het jaar B 1 september 2024
Homilie voor de 22ste zondag door het jaar B 1 september 2024
Eerste zondag van de Scheppingsperiode
Ontdekken, leren kennen, verwonderen, bewonderen, respecteren, zorg dragen…
Het Rijk Gods is aanwezig overal waar mensen Gods wil volbrengen.
Jezus citeert de profeet Jesaja die duidelijke stelde
dat niet alles wat religieuze leiders als de wil van God voorhouden
de wil van God is, maar in veel gevallen louter mensenwet.
Wat God van ons wil is dat we zijn beeld en gelijkenis zijn
door onze onvoorwaardelijke liefde en onze onverdeelde goedheid, door ons rechtvaardig en vredevol handelen,
door een leven bevrijd van alle angst en zelfzucht,
een leven waarin we zorg dragen voor het leven en geluk van anderen. Ook de apostel Jakobus wijst daarop als hij schrijft:
Zuivere en onbevlekte vroomheid in de ogen van onze God en Vader is dit: wezen en weduwen opzoeken in hun nood.
Homilie voor de 20ste zondag door het jaar B 18 augustus 2024
Homilie voor de 20ste zondag door het jaar B 18 augustus 2024
Het mithraïsme, ook wel de Mithrascultus genoemd, was een mysteriecultus rond de
god Mithras, die van de late eerste eeuw tot de late vierde eeuw beoefend werd in grote delen van het Romeinse Rijk. De ‘liturgie’ van deze cultus vertoonde veel gelijkenissen met de
eucharistie in die zin, dat de geïnitieerden het vlees van een offerstier aten en zijn bloed dronken om kracht en vruchtbaarheid te verwerven
Jezus stelt zichzelf voor als brood dat moet gegeten worden
en ook als vlees dat moet gegeten en bloed dat moet gedronken worden. Voor ons, die vertrouwd zijn met de instellingswoorden van de eucharistie, klinkt dat alles niet zo vreemd, maar voor Jezus’ Joodse geloofsgenoten was dit wellicht zeer ergerlijke taal.
Homilie voor de 19de zondag door het jaar B 11 augustus 2024
Homilie voor de 19de zondag door het jaar B 11 augustus 2024
Dead Man Walking
Het aanvankelijke enthousiasme over Jezus bij de mensen ebt weg en daarmee ook Jezus’ succes en aantrekkingskracht.
Het gejuich verandert in gemor.
En dat gemor vindt zijn oorzaak in ergernis:
'Is dit niet Jezus, de zoon van Jozef, en kennen wij zijn vader en moeder niet? Hoe kan Hij dan zeggen: Ik ben uit de hemel neergedaald?'
Deze ergernis hangt samen met onbegrip. Zijn streekgenoten kunnen of willen
Jezus niet erkennen als iemand van hemelse afkomst, als iemand die wel degelijk door God gezonden is.
Want Hij is iemand van hen, ze kennen Hem van kindsbeen aan. Ze zien alleen Jezus als de mens die ze kennen,
en aanvaarden als waarheid over wie Hij is alleen wat ze weten, weten uit eigen beperkte ervaring of weten van horen zeggen.
Ze kennen alleen Jezus’ aardse vader: Jozef.
Ook ons kennen van wie mensen eigenlijk zijn is beperkt.
Onze kennis van wie mensen zijn, hun zgn. identiteit, beperkt zich gewoonlijk tot hun afkomst, hun huidskleur, hun geaardheid, hun opvoeding,
hun woonplaats, hun beroep, hun relaties, hun aardse prestaties,
of hun misdaden….
Maar meestal erkennen we niet dat mensen ‘eigenlijk’ meer zijn dan dat.
Dat kunnen we trouwens ook alleen maar
als we met een gelovig oog naar mensen kijken.
Dan kunnen we ook het goddelijke in hen ontdekken.
Maar eerst moeten we dat wellicht in onszelf leren waarnemen.