Een ervaring

Vol dankbaarheid en zeer gesterkt kijk ik terug op de stilteretraite.
Wat geeft het me altijd weer veel.

Het was fijn om zondag al aan te komen, zodat ik me op maandag helemaal kon afstemmen op de rust en stilte. Het is altijd weer bijzonder om aan te komen rijden en van verre het enorme Maria beeld te zien, die je als het ware wenkt. Wanneer ik over de drempel kom, overvalt me steeds weer een soort gevoel van thuiskomen.

Hoewel ik nooit met een bepaalde verwachting ga, weet ik dat ik krijg wat ik op dat moment nodig heb. En dat is heel mooi!
Het openbaart zich in allerlei vormen maar vooral in de stilte. Daarom was het dan ook heerlijk dat we de wandelingen door de prachtige natuur voor een deel deden in het contact met anderen en een deel in het contact met onszelf.

Ik heb weer momenten gekend van me aangeraakt voelen, momenten die niet in woorden te vatten zijn maar wel nog nawerken. De meditatie thuis in mijn eentje gaat weer gemakkelijker, wetende dat er velen met mij in stilte verbonden zijn. Vanuit dit gevoel, weet ik dat wat er ook in deze wereld gebeurt, altijd Licht is en dat we in de chaos van de tijd zonder angst mogen leven.

Nogmaals heel veel dank,

met vriendelijke groet,
Maria Scholts

Op weg met christelijke meditatie... op weg naar Transformatie, een getuigenis.

Ik ben op de weg naar meditatie nog niet zo ver dat er voor mij reeds pijnpunten, moeilijkheden opduiken. Voor mij lijkt meditatie eerder eenvoudig, zelfs wellicht een beetje naïef of kinderlijk.... ik moet in dit verband soms denken aan een passage uit Marcus, waarin het gaat over de boer die 'slaapt en waakt nacht na nacht en dag na dag, en het zaad ontkiemt en schiet op, zonder dat hij weet hoe.....dit laatste is wel zeer reëel: ik weet eigenlijk niet hoe het allemaal in mekaar zit... bijna zoals een kind dat op sinterklaasavond zijn wortel in het mandje legt en 's anderendaags de verrassing van zijn leven beleeft: het mandje ligt vol met snoepgoed en bovendien is er allerlei speelgoed uitgestald .... en dat kind weet niet hoe dat allemaal gebeurd is....

Bij het mediteren denk ik ook: hoe méér God doet, hoe minder ik moet doen.... ik ervaar alleen hoe meer pijn en kleinheid ik kan geven, hoe groter de vreugde achteraf. Het gebed is een plek binnen mij waarin pijnlijke ervaringen, die aan God gegeven worden, getransformeerd worden in neutrale, vredevolle zone's, die een nieuwe voedingsbodem vormen om terug positief naar de werkelijkheid te kunnen kijken....ik denk dat wij weinig méér kunnen doen dan onze miserie in Zijn handen leggen.... de rest, het transformeren, wordt allemaal door Hem gedaan.... wij weten gewoon niet hoe wij aan dit werk zouden moeten beginnen een beetje zoals vroeger toen wij op de laatste kampavond een groot kampvuur hielden: onze taak was het zoveel mogelijk droge takken uit het bos te slepen en op een grote hoop te leggen.... het eigenlijke kampvuur met een zuil van licht en warmte was het werk van anderen....en wij genoten er natuurlijk ook met volle teugen van....
 
Luc C
Een voor zichzelf sprekende spirituele ervaring.

Vooraleer te vragen, wil ik eerst bedanken. Met de regelmaat van een atoomklok werden de spirituele introducties, de meditatieoefeningen en de homilieen met de evangelietekst van de zondagviering door het leerhuis van Bijbelse spiritualiteit van het OCH doorgemaild. Zij waren steeds welgekomen. Lezing en herlezing boetseerden een dieper en concreter geloofsinzicht en een fijner spiritueel draagvlak.De meditatiebeoefening blijft een arbeidsintensieve weg omdat het een zoektocht is naar de pure stilte, waar de scheppende kracht geboren wordt. Het gevoel  als dorstige aan te komen bij de bron, die eeuwig opborrelt en er zich te kunnen laven aan het verfrissende water dat verparelt, is een epilogische voldoening.
Aan allen die achter de schermen meewerken, de bezielers, de uitdragers, het volledige team, mijn hartelijke dank.
Mijn vraag is evenwel niet min; wat mogelijks digitaal voorhanden is door te mailen. De digitale versies van de meditatieoefeningen, de homolieen  van pr. Dirk en kluizenaar br. Guerric. In de mate van het mogelijke zou ik graag  het thema van het 28°werkjaar : De verkenning van het Marcus Evangelie, "Wie mijn volgeling wil zijn." digitaal volgen.. Over de planning en het verloop van de stilte samenkomsten ( Chimay en Oostende) in het najaar ,word ik nog wel gebriefd.
Hartelijk
Guy Van Caenegem

‘Zelden, ja nooit heb ik het zo benaderd gevonden.’
Het artikel van pr. Dirk in nr. 67 van De Kovel, Monastiek tijdschrift voor Vlaanderen en Nederland, (thema John Main osb) heeft mij ten diepste geraakt. Zelden, ja nooit heb ik het zo benaderd gevonden. ‘Het niets’ bijvoorbeeld en Jezus gedreven naar de woestijn. Meditatie los van zich goed ‘voelen’. Ik vond er bevestiging in. Meditatie is een werk, een goed werk’ … ik moet het gewoon doen, hier, nu voor en midden in deze wereld.
Heel veel dank ervoor.
A.D.

"Vergevingsgezindheid: het einde van wraak."
Een getuigenis vanuit het Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit van 9 februari 2021:
“Een aantal lessen werden mij duidelijk:
1)  Het moeilijke tot onmogelijke in een vergevingsproces is de juiste woorden vinden. Het onder woorden brengen  van wat moet vergeven worden en van de vergeving zelf. Zeker van het kwaad, niet geschied uit onwetendheid, maar met opzet, met voorbedachtheid.
2)  Vergeving door de benadeelde aan de pleger (wie vergeving geeft, wie vergeving krijgt) biedt aan beiden richting naar herstel, verdringt de spanningen van het verleden en opent  perspectief voor de toekomst.
3)  Vergeven gaat samen met zich bekeren. Door zich eerst zelf te wenden tot Gods Woord, waarin Hij zich openbaart krijgen wij  de kracht en het recht te vergeven. Het versterkt ons geloofsfundament van de onvoorwaardelijkheid van liefde en barmhartigheid.
Vanuit mijn fascinatie voor de Goddelijke Schepping zie ik iets analoogs gebeuren in het heelal. De voortdurende evolutie creëert vernieuwende ruimte voor een entropische (uit)zuivering waarbij niets verloren gaat en alles een nieuwe plaats en functie krijgt, onophoudelijk en oneindig. Wanneer dit alles bezinkt word ik stil en luister naar de stilte.”
Guy VC

Nu Stille Abdijdagen niet kunnen doorgaan …
De vraag van pr. Dirk beantwoordend, wat ik het meeste mis. Eerst dacht ik aan jullie en de andere vertrouwde namen en gezichten.
Ik denk dat ik vooral de Stilte van de Abdij, de stille gangen en de diepte van de stilte in de abdijkerk mis, dat laatste schreef ik eigenlijk al in het begin stilte met een hoofdletter S.

Verder is het samen zingen vooraan de kerk met de monniken altijd een waar genoegen en de teksten komen vaak 'vanzelf op'. De stilte momenten na en tussen het zingen, doen de stilte nog dieper verankeren.

Wat me nu opvalt is dat deze gedachten 'vanuit het hart' voelbaar zijn, of anders gezegd ik voel me vanuit mijn hart verbonden.
Ik voel me nu verbonden met de Abdij en met jullie.
Vannacht 'mijn kamer' op de zolder van de abdij van Scourmont voor het slapen gaan gevisualiseerd, gaat vrij gemakkelijk na vele jaren daar geslapen te hebben.

Ik ga zeker deze week stilte momenten inbouwen en wandelen in de natuur. Vanmiddag in de werk pauze met een goede vriendin waar ik vandaag samen mee werk op haar kantoor, (ook aan het thuiswerken) hebben we ruim een uur gewandeld en kastanjes geraapt die nu in de oven liggen. Gisteren tijd gemaakt om een oude vriend te bezoeken en gewandeld in de Geulvallei en hellingbossen. Erna ben ik nog alleen een aantal uren boven op de Keutenberg gaan fotograferen; een oude mergelhoeve welke nog volop in bedrijf is, in opdracht van een fonds. De laatste weken heb ik mijn mediteren ook wat intensiever opgepakt en dat voelt goed.

Heb mooie en intens verdiepende dagen en/of momenten.
Hartelijke groet aan jullie,

John 

Stilte dagen aan zee … maart 2020.
Deze retraite heeft we weer goed gedaan en me nog een duwtje in de rug gegeven om verder met de christelijke meditatie door te gaan ( en het boek "366 dagen mediteren" zal daar zeker toe bijdragen) en mijn geloof te verdiepen.Zeggen dat ik 70j gewacht heb om daar aan te beginnen en nu betekent deze jaarlijkse herbronning zoveel voor mij!Als het al enigszins kan, schrijf ik me al graag in voor de retraite van maart 2021! Van harte dank voor de organisatie en hartelijke groeten,
Michèle

Dagelijks mediteren om 20.15u in tijden van afzondering.‘

Dank voor de meditatie teksten en bijgevoegde spirituele lezingen, zo blijven we verder voeding krijgen, en komen we verder in ons geestelijk bewustzijn en ons diepere zelf. Het geeft wel een speciale band, als je weet dat je met zovelen aan het mediteren zijt op ongeveer het zelfde tijdstip’. Nicole.

meer getuigenissen:klik hier