Homilie voor de 34ste zondag door het jaar B Hoogfeest van Christus, Koning van het heelal
Homilie voor de 34ste zondag door het jaar B Hoogfeest van Christus, Koning van het heelal
Wie of wat bepaalt ons doen en laten?
- Ja, koning ben ik.
- Mijn koningschap is niet van deze wereld.
Wie is onze koning? Welk koningschap erkennen wij? Laat ons deze vragen even anders stellen.
Door wie af wat laten we ons beheersen?
Wie of wat bepaalt ons doen en laten? Ons spreken? Ons denken? Onze gevoelens? De mensen van onze hedendaagse westerse cultuur, zeer individualistisch ingesteld, en dus nogal wars van alles wat gezag of instituut is,
zullen als volk, massaal dus, op die vragen antwoorden: “Niemand!
We zijn autonoom! Wij bepalen zelf ons doen en laten, ons spreken, ons denken.
We hebben een eigen mening en een eigen levenswijze waar niemand ons van afbrengt.” Maar als men het doen en laten, het spreken en denken van mensen beschouwt,
dan ziet men dat dit eigenlijk zelfbedrog en leugen is. Want de mensenmassa lijkt eerder op een kudde schapen of op een zwerm spreeuwen, zeer beweeglijk en onstabiel, die in een oogwenk van richting kan veranderen.
We kennen dat: “Heden ‘Hosanna’, morgen ‘Kruisig Hem!’”
Mochten mensen dan toch vasthouden aan hun autonomie
en dus beweren dat ze zich laten leiden door hun verstand en briljante gedachten, dan dienen we ons toch de vraag te stellen waar die gedachten vandaan komen.
Homilie voor de 33ste zondag door het jaar B 17 november 202
Homilie voor de 33ste zondag door het jaar B 17 november 2024
Herfsttooi van de Ginkgo biloba, Japanse tempelboom, een boom ‘ondanks’
Ruim 65 miljoen jaar nadat de boom (vermoedelijk) een meteorietinslag overleefde, bleek dat de Ginkgo tegen elke mogelijke bedreiging van de aarde is opgewassen. Nadat de Amerikanen aan het einde van
de Tweede Wereldoorlog, op 6 augustus in 1945, een atoombom gooien op Hiroshima, raakt een tempel op een kilometer afstand van de inslag zwaar beschadigd. De Ginkgo die volgens traditie naast de tempel is gebouwd, blijkt echter korte tijd later gewoon weer uit te lopen. Het was de eerste boom die op de plek des onheils weer begon te bloeien en werd daarom wereldwijd het symbool van hoop. De boom is dus tegen veel bestand, wortelt al miljoenen jaren op aarde en wordt bovendien zelf ook erg oud, tot zo’n 2500 jaar.
Omdat de boom weinig ziektes kent kan hij vrijwel overal groeien. Ook heeft de boom weinig problemen met luchtvervuiling waardoor hij vooral in steden wordt gepland, langs wegen.
Homilie voor de 32ste zondag door het jaar B 10 november 2024
Homilie voor de 32ste zondag door het jaar B 10 november 2024
zij offerde van haar armoe al wat ze bezat, alles waar ze van leven moest…
Wat die arme weduwe doet lijkt ons wellicht onaanvaardbaar dom.
Zo vinden we waarschijnlijk ook de vraag van de profeet Elia aan de weduwe van Sarefat om met het allerlaatste beetje meel, olie en hout eerst voor hem een broodje te maken onaanvaardbaar respectloos egoïstisch.
Haar vroomheid is voor ons geen reden
om voor de gedragswijze van de arme weduwe in de tempel begrip te hebben
en er is voor ons ook geen reden om aan de vraag van de profeet tegemoet te komen. Wij zouden het beslist niet doen!
Maar die arme weduwen, zij doen het wel.
Men kan hierbij stellen dat ze alles kunnen geven omdat ze niets meer te verliezen hebben.
Homilie voor het Hoogfeest van Allerheiligen 1 november 2024
Homilie voor het Hoogfeest van Allerheiligen 1 november 2024
Twee leerlingen van het laatste jaar secundair onderwijs, twee voormalige vormelingen, vroegen me
of ze mij mochten interviewen in het kader van een schoolproject.
Het werd een drie uur lang durend gesprek met twee jongeren die knappe vragen hadden voorbereid,
zelf ook een grote rugzak kennis bijhadden
en in staat bleken om rustig en genuanceerd over veel te spreken. Eén van hun laatste vragen was wat ik dacht over de ‘cancelcultuur’.
Op het internet lees je op de pagina van Wikipedia
dat ‘cancelcultuur’ of ‘afrekencultuur’ een modewoord is voor het verschijnsel dat mensen worden geboycot en/of totaal worden afgeschreven,
na een storm van verontwaardiging op media of sociale media, omdat ze iets fouts gedaan hebben of zouden gedaan hebben, en dus in de publiciteit aan kritiek zijn blootgesteld.
In veel landen hebben kunstenaars, politici, wetenschappers en filosofen al medio 2020 tegen dit fenomeen geprotesteerd
en Barack Obama liet in The New York Times optekenen:
"Mensen die echt goede dingen doen hebben gebreken.
Homilie voor de 24ste zondag door het jaar B 15 september 2024
Homilie voor de 24ste zondag door het jaar B 15 september 2024
Grondtoon-viering
bij de start van een nieuw pastoraal werkjaar
PELGRIMS VAN HOOP
Op 24 december e.k. begint het jubeljaar 2025
met de opening van de heilige deur van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. In het oude Israël werd, naar een gebod in het boek Leviticus,
een jubeljaar om de 50 jaar gevierd.
Slaven en gevangenen werden vrijgelaten, schulden kwijtgescholden en land aan de rechtmatige eigenaar teruggegeven.
Het was een jaar van een nieuw begin. Van hoop.
In de Rooms Katholieke Kerk wordt een jubeljaar om de 25 jaar gevierd.
Ook hier is het de bedoeling schoon schip te maken en met nieuwe energie de toekomst tegemoet te gaan.
Homilie voor de 23ste zondag door het jaar B 8 september 2024
Homilie voor de 23ste zondag door het jaar B 8 september 2024
Toch ‘charmerend’ hé! Ook veranderend ‘aanrakend’?
Een ontmoeting met of een aangeraakt worden door Jezus doet iets met de mens, zoals iedere ontmoeting met een echt liefdevol mens ons iets doet.
Dan word je geconfronteerd met een kracht, die in die persoon aanwezig is, een kracht, die heelt en vreugde schenkt. Een bevrijdende kracht.
In het Grieks, de taal waarin het Nieuwe Testament geschreven is, heet die kracht charma,
waarvan onze Nederlandse woorden ‘charme’, ‘charmeren’ en ‘charmant’ afkomstig zijn. Ook het Engelse ‘to charm’. En dat betekent ‘betoveren’,
mensen van gedaante doen veranderen.
Een ontmoeting met Jezus is eveneens een veranderend gebeuren. De verandering die dan plaats grijpt is echter geen betovering maar een genezing, een heling,
een hersteld worden in oorspronkelijke heelheid, in de oorspronkelijke ongeschonden staat.
Het is een leven waarin we in eenheid met God leven,
een paradijselijk mens zijn, waarachtig beeld en gelijkenis van God. Dus een mens ontdaan van alle angst, schaamte en egoïsme,
vol van liefdevolle aandacht, eerbied en zorg voor het geschapene en de medemens. Het tegenovergestelde van die liefdevolle aandacht is geslotenheid:
verlamd, verstomd of verblind teruggeplooid leven op jezelf. Daardoor is een juiste kijk op de werkelijikheid,
op jezelf en je medemensen onmogelijk.
Daardoor men ook niet echt kan luisteren naar wat een ander zegt, kan men een ander ook niet goed begrijpen,
is men niet in staat naar anderen toe te gaan.