Homilie voor de 24ste zondag door het jaar A 17 september 2023
Homilie voor de 24ste zondag door het jaar A 17 september 2023
Startzondag van het pastoraal werkjaar VERBONDEN
Reeds vier maal stond ik bij het standbeeld van Nelson Mandela aan de ingang van de Drakenstein-gevangenis,
voorheen de Victor Verster-gevangenis geheten.
Ze is gelegen in de Zuid-Afrikaanse Kaapprovincie, tussen Paarl en Franschhoek.
Daar trad Mandela op 11 februari 1990 na 28 jaar gevangenschap als vrij man weer de wereld in.
Over dat historisch moment schreef hij:
“Toen ik naar buiten liep, mijn vrijheid tegemoet, wist ik
dat ik als ik niet al mijn angst, haat en bitterheid zou achterlaten, dat ik dan nog altijd gevangen zou zijn.”
En nog enkele merkwaardige uitspraken van Mandela zijn:
“Moedige mensen zijn niet bang om, in het belang van de vrede, te vergeven.”, en: “Als ons groot onrecht is aangedaan, genezen we nooit voordat we vergeven.” Het evangelie van deze zondag is een evangelie met een grimmig einde.
Maar Jezus wil met een ongelooflijke harde beeldtaal zijn leerlingen inprenten, dat voor gebrek aan vergeving en voor onbarmhartigheid geen plaats is
in het Rijk Gods, in een gemeenschap waar mensen in eenheid met God leven,
Gods wil tot het verbindende element in hun gemeenschap hebben en zo komen tot ware vrede en vreugde.
Homilie voor de 25ste zondag door het jaar A 24ste zondag door het jaar A
Homilie voor de 25ste zondag door het jaar A 24ste zondag door het jaar A
Eerste Lezing: Jes 55, 6-9
Zoekt de Heer nu Hij zich laat vinden, roept Hem aan nu Hij nabij is. De ongerechtige moet zijn weg verlaten, de zondaar zijn gedachten; hij moet naar de Heer terugkeren - De Heer zal zich erbarmen - terug naar onze God, die altijd wil vergeven. Uw gedachten zijn nu eenmaal niet mijn gedachten, mijn wegen niet uw wegen - is de godsspraak van de Heer - maar zoals de hemel hoog boven de aarde is, zo hoog gaan mijn wegen uw wegen te boven en mijn gedachten uw gedachten.
Evangelie: Mt 20, 1-16a
In die tijd vertelde Jezus zijn leerlingen de volgende gelijkenis: 'Met het Rijk der hemelen is het als met een landeigenaar die vroeg in de morgen uitging om arbeiders te huren voor zijn wijngaard. Hij werd het met de arbeiders eens voor een denarie per dag en stuurde ze naar zijn wijngaard. Rond het derde uur ging hij er weer op uit en zag nog anderen werkloos op de markt staan. En hij zei tot hen: gaat ook naar mijn wijngaard en ik zal u geven wat billijk is. En zij gingen. Rond het zesde en negende uur ging hij nog eens uit en deed hetzelfde. Rond het elfde uur ging hij opnieuw uit en vond er weer anderen staan. Hij zei tot hen: wat staat ge
heel de dag werkloos?
Homilie voor de 20ste zondag door het jaar A 20 augustus 2023
Mijn dochter is van een duivel bezeten en wordt verschrikkelijk gekweld.
Bezeten zijn is jezelf niet kunnen zijn.
Je bent immers in bezit genomen door een ander.
Je bewustzijn is beheerst door de gedachten en het denken van een ander. Je gezindheid is beheerst door de wil van een ander.
Je doet dingen die je ten diepste verafschuwt
en waarvoor je later spijt van heb, met een pijnlijk geweten naar terugkijkt. Beseffen dat je niet echt jezelf bent maar voortdurend een rol moet spelen is een heel frustrerend en pijnlijk besef,
een pijn waaraan mensen proberen te ontsnappen door zich steeds meer in het onechte te verliezen.
Misschien leven we in tijden van collectieve bezetenheid. We kunnen Poetin en Trump als bezetenen wegzetten.
Maar wat de denken van de bijna vergeten straatrellen in Frankrijk eind juni.
Homilie voor het feest van de gedaanteverandering van de Heer 6 augustus 2023
Homilie voor het feest van de gedaanteverandering van de Heer 6 augustus 2023
Gedaanteverandering … Transfiguratie … Omvorming …
Evgeny Vuchetich (1908-1974), Jesaja 2, 4 (geschenk van USSR aan de VN, 1960)
De Italiaanse monnik Enzo Bianchi wijst er op
dat het feest van de Gedaanteverandering een feest van hoop is, hoop op verandering, op omvorming van mens en wereld.
Ten diepste zijn we een mens zoals Jezus
en we kunnen het ook worden en zijn in ons leven:
mensen die stralen, die Gods goedheid en liefde uitstralen, mensen gezuiverd van alle angst en zelfzucht.
We kunnen nieuwe mensen worden, mensen waarin God welbehagen heeft.
Dat betekent niet dat God nu nog geen welbehagen in ons heeft en dat Hij ons nu nog niet graag ziet.
Homilie voor de 17de zondag door het jaar A 30 juli 2023
Homilie voor de 17de zondag door het jaar A 30 juli 2023
Voor koning Salomo is wijsheid belangrijker dan een lang leven,
belangrijker en kostbaarder dan rijkdom, die alle zekerheid en plezier kan verschaffen en belangrijker dan veiligheid en macht.
Hij gelijkt daarmee op die landman en die koopman,
die de gevonden schat en parel veel kostbaarder achten dan hun hele bezit. Maar wat is wijsheid?
Echte wijsheid is anders dan het vele weten,
dan de kennis waarnaar velen zo gulzig op zoek gaan.
Echte wijsheid is anders dan de kennis die mensen de status van wijze bezorgt, een status waardoor je uitgenodigd wordt in praatprogramma’s
of geïnterviewd wordt met een indrukwekkende boekenkas op de achtergrond.
Echte wijsheid is hetgeen mensen leidt naar diepe vrede en vreugde, naar echt geluk. Wijsheid hebben we niet in onszelf.
We vinden wijsheid, we ontdekken ze,
net zoals de landman en de koopman de schat en de parel vinden, hetzij bij toeval, hetzij na een lange zoektocht.
Waar is wijsheid te vinden?
Niet in onszelf en dus ook niet in de zo geprezen intuïtie. Bij medemensen?
Ja, bij wijze medemensen,
mensen die in het schenken van hun wijsheid geen enkele verborgen agenda hebben
maar alleen het geluk van anderen op het oog hebben. Bij de massa is geen wijsheid te vinden.
Homilie voor de 11de zondag door het jaar A 18 juni 2023
Homilie voor de 11de zondag door het jaar A 18 juni 2023
Het evangelie van deze zondag is het begin van de zgn. zendingsrede in het Mt-evangelie, het onderricht dat Jezus aan zijn twaalf leerlingen geeft
vooraleer Hij hen uitzendt om te verkondigen dat het Koninkrijk der hemelen nabij is,
om zieken te genezen, doden op te wekken, melaatsen te reinigen en duivels uit te drijven. Ze worden geroepen en gezonden om te doen wat Jezus deed en doet.
Ze zetten zijn zending en zijn werk verder.
Er is slechts één iets dat Jezus daarvan niet vroeg aan de twaalf:
de oproep tot bekering.
Misschien omdat ze zelf nog nood hadden aan bekering.
Bijna alle bijbelgeleerden zijn het erover eens dat volgens de evangelist Matteüs Jezus zijn zendingsrede niet alleen richt tot de twaalf apostelen,
maar tot alle toekomstige christenen, die het nieuwe Godsvolk zullen vormen.
Die twaalf apostelen vertegenwoordigen de twaalf stammen van Israël, het eerste godsvolk, maar ze vormen ook het begin van het nieuwe Godsvolk, waartoe ook wij behoren.
Aan de Israëlieten in de Sinaïwoestijn liet God weten dat Hij hun volk als zijn eigen volk heeft gewild,
als een eigendom waarmee Hij mag doen wat Hij wil.
En wat wil Hij er mee doen?
Hij wil het gelukkig maken maar
Hij wou en wil met en door het volk van Israël zich ook openbaren aan de wereld en wegen wijzen die leiden naar een vredevol en rechtvaardig samenleven.
De uitverkiezing van Israël hield en houdt dus een opdracht in.
Veel gelovige Joodse mensen zijn zich nog van die opdracht bewust. In Jezus’ tijd kon dat niet gezegd worden van veel religieuze leiders. Vooral in Jeruzalem trof men zichzelf dienende leiders aan.
Actualiserend moet men daarbij helemaal niet alleen kerkleiders viseren,
maar iedereen die, gedoopt en gevormd, denkt de kerk er is om hen te dienen en onvoldoende bewust is dat ieder christen door het doopsel en vormsel
een opdracht en een zending heeft ontvangen.
Wij, die samen de kerk van God zijn, vormen het volk van God, dat zich steeds moet bekeren en zich steeds moet vernieuwen en zich steeds aan zijn zending in de wereld dient te houden.
En ieder van ons deelt in die zending en is geroepen eraan mee te werken. Onze roeping om Jezus na te volgen, om christen te zijn,
licht in de wereld, zout van de aarde, gist in de deeg,
is de roeping om Gods liefde te openbaren in onze liefde voor medemensen.