Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Homilies en Overwegingen Homilies broeder Geurric
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
    • Homilie van de maand
    • Homilies abt. Manu
    • Homilies broeder Geurric
    • Homilies priester Dirk
    • Overwegingen Bénédicte Lemmelijn.
    • Overwegingen Sim D'Hertefelt
    • Vastenmediteren met Laurence freeman
    • Homilie Monnik en bisschop Lode Van Hecke
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Dagoverweging dinsdag 21 maart

Wanneer iemand tot ons hart spreekt, houdt de eenzaamheid op.

Column br. Guerric.

 Foto 2 klein br. Guerric met St Bernardus

 

 

André Louf was een voorbeeld als kluizenaar.

Zelden heb ik iemand ontmoet die zo beslagen was in de Traditie als dom André Louf. De Traditie, dat is niet: weten hoeveel kaarsen je op het altaar moet aansteken bij een hoogfeest, maar wel de Bijbel, de patristiek en de mystieke en monastieke auteurs uit Oost en West. Het eremitisme is in die Traditie een belangrijke stroming. Het hart van André Louf ging sneller kloppen als er sprake was van kluizenaars. De christelijke kluizenaar is geen wereldvreemde asociaal, maar een mens die zich oefent in beschikbaarheid: hij stelt zich in de eenzaamheid helemaal open voor Jezus Christus.

Als je niet eerst met concrete mensen lief en leed gedeeld hebt, moet je geen kluizenaar worden. Hierin is Louf mijn voorbeeld. Vele jaren heeft hij zijn kluizenaarsdroom moeten begraven om eerst monnik en later abt te zijn van een grote cisterciënzer gemeenschap. In het samenleven komt men immers zichzelf tegen en leert men (stilaan) zijn eigen demonen niet langer de namen van zijn medemensen te geven. Monnik word je niet op eigen houtje. Je vertrouwt je daarvoor toe aan een oudere wijze. Abt Louf was een geestdrager die als geen ander de kunst verstond de genade van het monnik zijn in anderen tot wasdom te brengen. Dat kan alleen in een sfeer van vertrouwen en liefde. Dom André beschikte over veel mensenkennis, humor en psychologisch inzicht, maar vooral over een liefdevol hart. De ander voelt zich begrepen en daardoor ook bemind. Hij gaat zich daardoor openstellen voor de Geest die ook zijn geestelijke vader bezielt. Stilte en eenzaamheid heb je nodig om de geboorte van de nieuwe mens kans op slagen te geven. De kakofonie van ruis en tegenstemmen die vanuit de maatschappij op je inbeukt, moet tot zwijgen gebracht worden. Het leven van een kluizenaar kan saai lijken, maar in feite maak je nogal wat mee: onverwachte weerstanden, heftige stormen, verliefdheden, onverwerkte trauma’s, subtiele verleidingen, hoogte- en dieptepunten. Het innerlijk van de mens is net zo rijk als een natuurlandschap waar bergen en weidse vlaktes, zeeën en bronnen, ravijnen en lieflijke dalen elkaar afwisselen. Waar chaos heerst, moet orde komen, verwaarloosde terreinen moeten opgeschoond of gesaneerd worden. Als kluizenaar maakte ik de omslag van hebben en doen naar zijn. Mijn antwoord op de veel gestelde vraag Wat doe je zoal? luidt dan ook: “Ik wijd me aan de nobele kunst van het nietsdoen.” Uiteindelijk is het Christus als weg, waarheid en leven die aan het licht moet komen. Een geboorte dus, waar barensweeën inherent aan zijn. Wie inkeert, gaat een weg van ont-eigen-ing. ‘Niet ik, maar het leven van Christus in mij’, schreef Paulus. Wat je dan precies doet, is minder belangrijk. Als kluizenaar zoek ik naar nieuwe woorden en wegen voor de contemplatieve monastieke ervaring. De worstelende kloosters houden te veel vast aan de vormen van gisteren, met gering succes voor de rekrutering. Vormen durven loslaten en een open en luisterende houding aannemen, is meer in eenklank met de grote Traditie van het monnikendom. Deze Traditie is geen verzameling voorgekauwde antwoorden, maar is zoeken zoals onze vaderen zochten. Het gaat erom de aanwezigheid van een Ander ruimte te geven in jou en daarin voor anker te gaan. En dat doe je alleen, daarover kun je met anderen geen afspraken maken.’

Broeder Guerric Aerden  
Trappist van Westmalle en leeft als kluizenaar in een verlaten abdij in Prébenoît, Frankrijk. Voor hem was André Louf een leermeester.

Lees meer...


 

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 

 
Maak je ketenen los!
                                   
    Zit neer en maak door het zeggen van je mantra de ketenen los, de boeien die je kluisteren aan onwerkelijkheid, aan illusie en angst. Begrijp dat die boeien geen macht hebben over jou als je maar openstaat voor de ervaring in Jezus. Zijn ervaring is dat Hij de geliefde Zoon van God is. Wat hij voor ons tot stand heeft gebracht, is dat wij ook open kunnen zijn voor dezelfde ervaring: dat wij zonen en dochters zijn van een liefdevolle, meevoelende en begrijpende Vader. In die ervaring ontdekken we dat ons leven zin heeft als we helemaal open staan voor zijn liefde en voor de nabijheid van zijn mysterieuze zijn, een zijn dat helemaal openstaat voor ons hart, voor ons centrum. Want in ons centrum is Hij te vinden. Onze meditatie, het zeggen van de mantra van begin tot einde, elke morgen en elke avond, is eenvoudigweg onze pelgrimstocht naar het centrum, waar Hij is en waar wij in Hem zijn.

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Nood aan een contemplatieve ingesteldheid


“We hebben nood aan een contemplatieve ingesteldheid die ons iedere dag opnieuw laat ontdekken dat we dragers zijn van een goed dat ons tot mens maakt, en ons in staat stelt een nieuwleven te leiden. Het is het mooiste dat we aan anderen
kunnen doorgeven.”
Paus Franciscus

Lees meer...

Quote


bt.orval

 

 

‘Zonder afzondering is het vrijwel onmogelijk een spiritueel leven te leiden.’  
Henri Nouwen

 

 

 

Een ervaring

Afbeelding1 Vol dankbaarheid en zeer gesterkt kijk ik terug op de stilteretraite.
Wat geeft het me altijd weer veel.

Het was fijn om zondag al aan te komen, zodat ik me op maandag helemaal kon afstemmen op de rust en stilte. Het is altijd weer bijzonder om aan te komen rijden en van verre het enorme Maria beeld te zien, die je als het ware wenkt. Wanneer ik over de drempel kom, overvalt me steeds weer een soort gevoel van thuiskomen.

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Gekale in de media


Het gekakel in de media verhindert vaak de dialoog, omdat iedereen zich koppig en ongenuanceerd vastklampt aan zijn of haar eigen ideeën, belangen en keuzes, onder het mom dat de anderen zich vergissen. Het is gemakkelijker om de tegenstander snel in diskrediet te brengen en te beledigen dan om een open en respectvolle dialoog te voeren, die overeenstemming op een dieper niveau nastreeft.

 Paus Franciscus,

 

 

 

 

 

 

 










 






 

Lees meer...

Homilie Negenentwintigste jaar C 2022

 

 

Negenentwintigste door het jaar C Ex 17, 8-13 2 Tim. 3,14-4,2 Lc 18, 1-8

Zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden? Deze open vraag betreft de eindtijd: de tijd van de openbaring van de Zoon in zijn glorie. Maar de gelijkenis van de weduwe en de rechter speelt in de periode daarvoor, in de tijd tussen de eerste en de definitieve komst van de Mensenzoon. En dat is ónze tijd: een tijd waarin schandelijke corruptie en grove onrechtvaardigheid aan de orde van de dag zijn; een tijd waarin de mensheid zich niets aantrekt van de verwachting van de Christus; een tijd waarin mensen leven als in de dagen van Lot: ze eten en drinken, kopen en verkopen, planten en bouwen (Luc 17,28). In zo’n tijd krijgen de gelovigen geen recht en geen erkenning. Ze kunnen alleen maar hopen op de terugkeer van hun verworpen Koning. Ze kunnen alleen blijven bidden en daarin niet versagen. Maar hoe spelen we dat voor elkaar “altijd bidden”? Hoe vaak zijn we met ons bidden niet tegen een blinde muur gelopen? Kijken we naar die weduwe: misschien heeft zij ons iets te leren.

De weduwe is een winnaar. Ze wint door haar gezeur. Door telkens opnieuw op dezelfde spijker te slaan, bereikt ze haar doel. Ze komt en keert weer, telkens opnieuw, en vraagt altijd hetzelfde in precies dezelfde bewoording. De weduwe is een leerling van die verworpen Christus aan wie elke plaats op aarde wordt miskend.

Lees meer...

Homilie 28 ste zondag jaar C 2022

 

 

 

 

 

 

 

 2Kon 5,14-17 2Tim 2,8-13    Lc17,11-19

“Waar zijn de negen anderen?” Deze vraag van Jezus kan op verschillende niveaus begrepen worden. In de eerste plaats kan men er een nauwelijks verholen verwijt in beluisteren. Hoe is het mogelijk dat die negen melaatsen de man niet komen bedanken die hen genas? Aldus begrepen, wijst Jezus met een beschuldigende vinger naar de ondankbaren, de egoïsten die wel het goede van God aannemen maar Hem vervolgens vergeten.

Maar de vraag “waar zijn de negen anderen?” kan men ook op een andere, meer christologische manier verstaan. De tekst van dit evangelie bevat een eigenaardige tegenstrijdigheid. “Ga u laten zien aan de priesters”, zegt Jezus tegen de genezen melaatsen. Op het eerste gezicht bevestigt Hij de priesterlijke bevoegdheid om te constateren of iemand melaats is – hetgeen hem uit de gemeenschap stoot – of dat hij ervan genezen is. Volgens de Wet van Mozes bewaken de priesters de grens tussen ziek en gezond. Maar ons verhaal zegt dat de melaatsen onderweg worden genezen en één van hen keert onmiddellijk op zijn schreden terug om Jezus te gaan bedanken. Strikt genomen heeft deze man, niet toevallig een Samaritaan, de Wet overtreden want hij is niet tot bij de priesters geweest. Hij maakt rechtsomkeer nog voordat hij de priesters heeft ontmoet. Daarmee lijkt hij de macht van de priesters te doorbreken. De vermelding dat hij God looft met luide stem terwijl hij terugkeert, wijst daarop.
De negen anderen stellen zich tevreden met het volbrengen van het voorschrift van de Wet door zich aan de priesters te tonen. Ze dragen nog het juk van de Wet der onvrijheid en kennen nog niet de vrijheid van het Evangelie. Uiteraard zijn ze dankbaar dat Jezus hen genezen heeft, maar ze verkiezen het onder het regime te blijven van de oude Wet en alle riten daarvan te voltrekken. De ene die op zijn stappen terugkeert erkent in Jezus het goddelijk gezag. En die erkenning is ook de herkenning van Jezus als Zoon van God. “Waar zijn de negen anderen” bevat dan een aanklacht tegen het gros van het Joodse volk dat zich niet tot Jezus bekeert.

Lees meer...

Homilie Zeventwintigste zondag C 2022

 

Zeventwintigste zondag C    Hab. 1,2…2,4    2Tim. 1,6…14    Lc. 17,5-10

Fragiliteit en kracht, zusters en broeders, conditioneren het geloof. Beide aspecten van het geloof worden ons in de drie teksten van deze zondag voorgehouden.

De profeet Habakuk ervaart wat wij zo vaak ook meemaken, dat we ondanks ons bidden en smeken de indruk hebben niet gehoord en niet verhoord te worden. God blijft onbereikbaar en wij ervaren geen antwoord, geen troost. Maar Habakuk blijft in de relatie met God, hij blijft roepen, hij blijft in het gesprek. En dat moet ons tot voorbeeld zijn. De profeet stoot in zichzelf op een diepere laag van vertrouwen en geloof. En daarin krijgt hij bevestiging van de Heer, zijn God: “de rechtvaardige zal leven door zijn trouw”. Trouw en geloof, hetzelfde woord in de oude talen.
Vertrouwen, dát vormt een mens, maar ook een gemeenschap en een maatschappij en houdt ze vitaal. En het tegendeel, ongeloof, een sfeer van wantrouwen en paranoia, maakt een persoon, maar ook een samenleving, ziek.

Lees meer...

Homilie Zesentwintigste zondag C2022

 

 



De typisch Lucaanse parabel van de arme Lazarus en de rijke vrek, die we allemaal goed kennen, wordt eigenlijk al geëvoceerd aan het begin van Lucasevangelie in het zogenaamde Magnificat: “Hongerigen overlaadt Hij met zegen, maar rijken stuurt Hij heen met lege handen” (Lc 1,53). De eerste lezing uit Amos sluit daar goed bij aan. De zorgeloze rijken die zich uitstrekken op hun rustbedden en zich veilig voelen te midden hun welvoorziene tafels waarbij de wijn, de muziek en de luxueuze parfums niet ontbreken, staan in contrast met degenen die niets hebben. Daarom gaan die rijken het eerst in ballingschap. We vinden die wrekende gerechtigheid wel goed, die de rijken straft en de armen een compensatie geven, maar we vergeten daarbij dat wijzelf, die baden in een cultuur van welness en overdaad, aan de verkeerde kant staan. Bij deze wat naïeve interpretatie van het laatste oordeel, waarbij de rijke egoïst zwaar gefolterd wordt, in tegenstelling tot de deugdzame arme die mag rusten in de schoot van Abraham, zouden wij nog wel eens voor verrassingen kunnen komen te staan!

Lees meer...

Homilie Vijfentwintigste zondag C

Vijfentwintigste zondag C    Am. 8,4-7    1 Tim. 2,1-8    Lc. 16,1-13

Een rentmeester is iemand die andermans geld en goed beheert en daar valt weleens een slaatje uit te slaan. Waarom prijst Jezus die malafide rentmeester? Toch niet omdat die zijn baas bedroog nadat hij eerst diens bezit had verkwist? Jezus is toch geen promotor van financieel wanbeheer of pleitbezorger van oplichterij? Met zijn parabel wil Jezus ons al helemaal geen lesje leren in sociale rechtvaardigheid of handelsethiek. In die zin is de parallelle lezing uit Amos in de eerste lezing enigszins misleidend, want daar gaat het wél om fair trade en sociale rechtvaardigheid: een arm mens kopen voor een paar schoenen en de afval van het graan duur verkopen (Am. 8,6).

Nee, waar het Jezus met zijn parabel werkelijk om gaat is ons de logica bij te brengen van het Rijk Gods, het Rijk der liefde, een eigensoortige logica die extreem verschilt van de logica van deze wereld. En om de eigen logica van dat Rijk toe te lichten, gebruikt Jezus beelden en gedragingen die ons bekend zijn. Door situaties te beschrijven die we gemakkelijk naar onze tijd en leefwereld kunnen vertalen, helpt Jezus ons de originaliteit van dat komende Rijk Gods te verstaan en tegelijk de mechanismen te doorgronden die onze wereld regeren.

Lees meer...

Homilie Vierentwintigste zondag C 2022

 

 

 

Vierentwintigste zondag C Ex 32,7…14    1Tim 1,12-17    Lc 15,1-32

"Een man had twee zonen...” Dit zo vaak gehoorde evangelie kunnen we proberen op een nieuwe wijze te verstaan door het in zijn juiste context te plaatsen. Jezus gebruikt zijn maaltijd in gezelschap van zondaars en de Farizeeërs vinden dat ongepast omdat zij niet begrepen hebben wie Hij is. Daarom probeert Jezus hen dat duidelijk te maken door verschillende gelijkenissen te gebruiken die de barmhartigheid centraal stellen. In de parabel van de man met de twee zonen vertelt Jezus ons over Zichzelf en over het drama van de mensheid waaraan Hij deelgenoot is komen worden. We mogen dit niet uit het oog verliezen willen we het tafereel niet reduceren tot een kleinburgerlijk stichtelijk verhaaltje. Jezus wil ons in deze gelijkenis geen lesje geven in pedagogie, hoe men zijn kinderen goed moet opvoeden. Evenmin wil Hij ons uitleggen hoe men de strenge successierechten kan ontlopen door zijn bezit reeds onder de levenden uit te delen. Wat Hij wil is, dat wij iets begrijpen van het mysterie zelf van God en dat van de mens en hun moeilijke relatie.

Lees meer...

Meer artikelen...

  1. Homilie voor de 22de zondag door het jaar C
  2. Homilie Eenentwintigste zondag C 2022
  3. homilie Achttiende Zondag C 2022
  4. Homilie Zestiende Zondag C 2022

Pagina 3 van 14

  • Start
  • Vorige
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • Volgende
  • Einde

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top