Startdag Werkjaar 2018-2019

“AL WAT WE ZIJN, IS GENADE…”
Muziek en zang die aansluiten bij stilte

Essentieel in de geloofsbeleving is het bewustzijn van eenheid met God, het besef dat er een God is die zich in ons aan ons geeft als levenskracht. Gebed en liturgie moet dat bewustzijn levendig houden en voeden. Daarin zijn stilte, muziek die daarbij aansluit en poëzie onmisbare elementen. Vervolgens is er ook het bewustzijn dat die liefdevolle God ons oproept tot liefde, tot verantwoordelijkheid en zorg. Het gaat over de verantwoordelijkheid en zorg voor de medemens, voor rechtvaardigheid, voor vrede en voor de schepping. Ook dit laatste is wezenlijk voor de christen. In de ‘scheppingsperiode’ (1 september – 4 oktober, feest van Sint-Franciscus) wil de Kerk onze aandacht vestigen op de noodzaak van een houding van liefde, verantwoordelijkheid en zorg voor de schepping, voor de natuur en alle levende wezens. Dit vraagt om bekering: een andere houding tegenover de natuur.

Het is vrij duidelijk dat een cultuur van stilte en contemplatie bijna organisch samengaat met een ecologisch verantwoorde houding. Tot die bekeerde benadering van de schepping hoort ook verwondering, die zich opnieuw uitdrukt in stilte, in kunst, in poëzie en muziek.

Bénédicte Lemmelijn past helemaal in dit plaatje. Er daagde op zondagnamiddag  2 september nogal wat volk op om in het Monasterium Het Zonnelied te luisteren naar haar bezinnend programma  ‘OP DE ADEM VAN DE ZEE’, waarin ze met poëzie, tekst, muziek en zang haar spiritualiteit vertolkt. Ze deed dat eigenlijk niet, zoals gewoonlijk, op expliciete uitnodiging van het OPEN CONTEMPLATIEF HUIS waarin deze bijbelwetenschapper van de KU Leuven zich goed thuis voelt. Het idee groeide veeleer in gesprek. Ze bedoelde het als een gedeeld zingend bidden of biddend zingen, niet meer en niet minder, op een wijze die anders is dan de les en de aula. In dezelfde context publiceerde ze ook bekroonde spiritualiteitsboeken, Mijn geloof als bijbelwetenschapper? Een broos en eerlijk antwoord en Mindful geluk. Vanuit eeuwenoude Bijbelse Wijsheid (waarin vooral Bijbelse spiritualiteit aan bod komt) alsook twee dichtbundels. Ze schrijft ook periodiek bezinnende columns in Tertio en Ezra en is stadsdichter van Zoutleeuw, de stad waar ze met haar man Hans Ausloos (ook bijbelwetenschapper) en hun drie kinderen woont.
Uit het vele mooie dat Bénédicte bracht, pikken we enkele lijntjes: “Geloven is zijn als een kind: je gedragen weten, je bemind weten en daarom vertrouwen.” – “Al wat we zijn is genade, al wat we hebben is geleend.”, naar het lied ‘Gebed’ van Koos Du Plessis – “Aan God uit handen geven is niet opgeven!” – Wie het langst boos is, verliest.” Er volgde na het woord en de zang van Bénédicte een goede receptie en een deugddoend samenzijn in een gastvrij monasterium. (priester Dirk)