Een ervaring

Stille Abdijdagen Orval mei 2025 – getuigenis.
Aan mijn beurt om je mijn oprechte dank te betuigen voor de meditatie retraite in Orval,
vertrouwend op je goede organisatie kon men zorgeloos alle aandacht schenken aan het mediteren en onze aanwezigheid daar in die prachtige abdij.
Het was mijn eerste stille meditatie retraite buiten de voor mij vertrouwde vipassana meditatie retraites (de dagen in Oostende buiten beschouwing gelaten).

Wat mij het meest is opgevallen en bijgebleven van de dagen in Orval, is de vriendschap en verbondenheid tussen de deelnemers en het besef versterkt hoe het openstellen voor en aanvaarden van die vriendschap en verbondenheid zo essentieel is om zichzelf wat meer los te laten en plaats te maken voor de Geest, het goddelijk vonkje.
Maar ik besef ook dat ik nog een hele weg af te leggen heb om mezelf meer liefdevol open te stellen voor en aanvaarden van anderen.
Ook was ik verrast hoezeer ik uitkeek naar de getijdengebeden.  Het ritme en de schoonheid van de gezangen, de eenvoudige en ingetogen sfeer stralen zo veel rust en kracht uit, en brengen je moeiteloos met al je aandacht naar het moment zelf.
Een ware balsem voor de ziel.
Voor mij persoonlijk zou er meer tijd mogen worden besteed aan het mediteren zelf, maar besef dat dit niet voor iedereen haalbaar of wenselijk is.
Met plezier zal ik opnieuw deelnemen aan de stille abdijdagen.
De meditatie retraites in Bonnevaux/Italië met Laurence Freeman spreken mij zeker aan, en ik ben aan het bekijken of dit praktisch mogelijk is.
Met dankbare groeten,
Alexis N.

Stille Abdijdagen Chimay oktober 2024. Delen van een ervaring.
Zoals steeds ben ik heel blij met deze ervaring.
Eens 4 dagen me-time. Tijd om naar binnen te keren.
Tijd om alle hectiek en negativisme van het dagelijks leven en de media los te laten.
Bij het binnengaan van de abdij voel ik blijheid en dankbaarheid om er te mogen zijn. Het carpoolen en niet zelf een wagen moeten sturen ervaar ik als luxe.

Een herbronningsmoment die zijn vruchten afgeeft hoe ik in het leven wil staan, hoe ik met mensen omga, en hoe ik vorm geef aan mijn spiritueel leven.
Een intens moment in mijn leven.
De uitspraak "De maatschappij kent geen schuldbesef" heeft me geschud. Kan ik voldoende vergeven? En hoe doe ik dat?
Heb ik zelf schuldbesef? En hoe ga ik daarmee om? Heb ik recht om mezelf te beschermen?
En hoe maak ik duidelijk naar andere mensen toe waar ik de (mijn) grens wil stellen? Durf ik dat?
Vergeven is OK.
Maar soms heb ik flitsgedachten dat vergeven een vrijgeleide is voor wie "verkeerde" daden stelt!
Loslaten is een opgave en ook een gave. Onze eigen weg verder gaan als vrij mens.
Ik voel bewondering en verwondering bij het gedisciplineerd leven van de monniken. De dagindeling. Het ritme en het evenwichtig leven van gebed en arbeid.
Het boek "Tijd van je leven" van Anselm Grün is heel inspirerend voor mij .
Ik voel dankbaarheid, blijheid, nederigheid, eerbied, eenvoud, eigen beperktheid, aanvaarding, helderheid of klaarheid, behoedzaam en toch vertrouwen, menselijkheid.
Alles zijn tijd geven en verder gaan op de weg die nog niet af is . Dank voor alles.
Jean-Pierre

meer getuigenissen:klik hier