Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit Gelezen teksten en onderrichten 2019-2020
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
    • Gelezen tektsen en Onderrichtingen 2020-2021
    • Gelezen teksten en onderrichten 2019-2020
    • Gelezen teksten en onderrichten 2018-2019
    • Gelezen teksten en onderrichten 2017-2018
    • Gelezen teksten en onderrichten 2016-2017
    • Gelezen teksten en onderrichten 2015-2016
    • Gelezen teksten en onderrichtingen 2021-2022
    • Geschreven teksten en onderrichtingen 2022-2023
    • Gelezen teksten en onderrichtingen 2023-2024
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Dagoverweging donderdag 30 november,

Het begin is het belangrijkste deel van het werk.(Plato)

Column br. Guerric.

 Foto 2 klein br. Guerric met St Bernardus

Het leven van Sint Bernardus van Clairvaux (Feestdag 20 augustus 2023)

Er zijn vele gezichten van de heilige Bernardus. Elke eeuw sinds zijn dood op 20 augustus 1153 heeft zo haar eigen visie op hem. Beurtelings was hij de hervormer, de predikant, de mysticus, de geslepen diplomaat, de kruistochtprediker, de auteur van een literair oeuvre, de kloosterstichter, de schepper van een nieuw ridderschap, de ketterjager, de heilige, de vader van monniken, de scheidsrechter van Europa, de anti-intellectueel, de mariale leraar, de zanger van het mens geworden Woord, en nog veel meer. Dat we met Bernardus met een complexe persoonlijkheid te maken hebben is daarmee wel bewezen. Maar elke visie op hem zegt minstens evenveel over wie naar hem kijkt en over hem spreekt. Martin Luther zag hem bij voorkeur als hervormer en predikant, de jansenisten zagen in hem de strenge asceet, rationele theologen deden hem af als vroomheidsschrijver, de negentiende eeuw hemelde hem op als verzoener van het pauselijk schisma en organisator van de tweede kruistocht. Maar wie was Bernardus werkelijk? Om daarop te antwoorden kunnen we misschien beter de vraag stellen: hoe zag Bernardus zichzelf?



      Uiteraard kunnen we die vraag maar beantwoorden door zijn oeuvre te lezen, vooral dan dat gedeelte dat het meest autobiografisch is, namelijk zijn correspondentie. In niet minder dan 74 van zijn Brieven omschrijft Bernardus zich in de hoofding als: “Bernardus, geroepen tot abt van Clairvaux” (Bernardus, Claraevallis vocatus abbas). Dat besef, door God tot vader van de monastieke gemeenschap in Clairvaux te zijn geroepen, heeft zich sterk in de geest van Bernardus vastgezet en het onderging in de loop van de jaren ook geen significante verandering. Zelfs nadat zijn ster over het Avondland was opgegaan en hij ‘de monnik van Europa’s straten’ was geworden, bleef Bernardus zich in eerste en laatste instantie zien als de abt van Clairvaux. Tot viermaal toe heeft Bernardus ook het bisschopsambt dat hem werd aangeboden, categoriek afgewezen. Vanwaar dat sterke en stabiele identiteitsgevoel? En hoe heeft hij zijn ambt concreet gestalte gegeven?
         
      Bernardus die in het voorjaar van 1115 door Stephanus Harding, de derde abt van Cîteaux, aan het hoofd was geplaatst van een groep monniken – voornamelijk familieleden van hem – om in het graafschap Champagne Clairvaux te stichten, ging die eerste jaren door een diep dal. Zelf was hij amper 24 jaar en van broze gezondheid. De plaats waar ze neerstreken was een bosrijk gebied zonder enige behuizing en de armoede en honger weken niet van hun zijde. Bovendien ontstond er tussen de jonge abt en zijn broeders een misverstand, gebaseerd op een taalbarrière. Bernardus’ spreken was zo verheven dat zijn toehoorders hem niet verstonden. Zijn biograaf schrijft zelfs dat Bernardus schrik verwekte bij haast alle mensen die hij moest besturen of met wie hij moest omgaan. De honger en de mentale kortsluiting stortten Bernardus in een crisis. Slechts drie jaar na de stichting moest hij op dringend verzoek van zijn vriend, bisschop Willem van Champeaux, weggehaald worden uit zijn gemeenschap om aan de rand van het abdijdomein in een annex een sabbatical te ondergaan en er aan te sterken. Deze eerste crisis heeft Bernardus en zijn gemeenschap echter niet van elkaar vervreemd maar juist dichter bij elkaar gebracht. “Nadat Bernardus een beetje geleerd had om met mensen om te gaan, als mens te handelen en de menselijke realiteiten te aanvaarden”, schrijft zijn biograaf laconiek, “begon hij met en tussen zijn broeders te genieten van de vruchten van zijn bekering.” Bernardus wordt een humanist en zal voortaan expert worden in menselijkheid.
      Bernardus’ pastorale houding jegens zijn monniken werd getekend door barmhartigheid. ‘Nooit bleef zijn vaderlijke schoot voor hen gesloten’, getuigt hij in een van zijn brieven (Ep 79,2). Voor Bernardus is deze houding van barmhartigheid zo onweerstaanbaar dat, zo bekent hij, als zij een zonde zou zijn, hij niet zou kunnen weerstaan haar te begaan (Ep 70). Het Exordium Magnum stipt in dat verband aan dat zelfs Judas, mocht die als monnik in Clairvaux zou zijn ingetreden, bij Bernardus barmhartigheid zou hebben gevonden en vergiffenis bij God. De abt leerde ook die broeders te verdragen die hem om futiliteiten lastigvielen. Maar de broeders leerden ook hun abt te verdragen. Bernardus kende zichzelf en had weet van zijn hebbelijkheden. In een autobiografische notitie vat hij ze bondig samen met ‘droefheid, woede en ongeduld’ (SCt 30,7). Psychologisch slingerde hij soms tussen kleinmoedigheid en impulsiviteit. Hij verheelt niet de ferme aanvaring die hij op een dag beleefde met zijn broer Bartholomeus, die hij in een vlaag van woede het klooster had uitgejaagd. De broeders zijn het er niet mee eens en laten dat hun abt duidelijk weten. Bernardus moest zijn medebroeders vaak om vergeving te vragen, omdat hij hen met zijn bekende ironie (Ep 88,4) had gekwetst, of omdat hij te snel tussenbeide kwam “met die overhaasting die hem eigen was”. (Ep 290, 269, 274)
      
    Maar Bernardus was vooral vervuld van liefde voor zijn broeders, die hij “de vreugde van zijn hart en de helft van zijn ziel” noemde (Ep 1,11). Het vermogen om lief te hebben was hem volgens Godfried van Auxerre, zijn secretaris die lang met hem samenleefde, al van jongs af eigen. Dat vermogen investeerde hij ten volle in zijn herderlijk dienstwerk. Tien jaar na zijn dood getuigt Godfried over de manier waarop Bernardus zijn taak als abt opvatte:
“Het is nauwelijks te geloven met hoeveel zorg hij erover waakte dat niemand terneergeslagen werd door droefheid of sombere gedachten. Omdat hij ieder van binnenuit kende, raadde hij makkelijk iemands verdriet. Met hoeveel goedheid droeg hij er zorg voor dat niemand overstelpt raakte met werk, noch verslapte door een teveel aan rust. Als men het zo zou mogen zeggen, woog hij met tedere liefde de slaap van elke broeder. Door een soort van goddelijke ingeving kende hij de krachten, de ziel en de maag van elkeen. Uit liefde tot Jezus Christus maakte hij zich waarlijk tot dienaar van allen.”

Niemand onder de honderden monniken van Clairvaux voelde zich uitgesloten van de liefde van deze vader. De bron van Bernardus’ affectief welbevinden, van zijn emotioneel en affectief evenwicht, lag nergens ander dan in Clairvaux, in het samenleven met zijn broeders. Hij heeft er zich daarom nooit van willen distantiëren. ‘Waar je genegenheid naar uitgaat, daar is je ziel’, noteert hij in een brief (Ep 506). En is roeping iets anders dan je ziel volgen, waarin je Gods stem beluistert? Bernardus’ roeping en zijn identiteitsgevoel waren volkomen één met zijn dienstwerk als vader van de gemeenschap van Clairvaux. Dat was zijn vreugde en zijn liefde en daarin betoonde hij zich heilig.  
                   
 Br. Guerric ocso     Abdij van Prébenoît
1



Lees meer...


 

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 

 
 In de stilte.
 
 In de stilte heb je geen rol en vervul je geen verwachtingen. Je bent er gewoon, je realiseert je zijn, open voor de werkelijkheid. Als christen raak je overweldigd door de ontdekking dat de werkelijkheid waarin je wezen ingebed is, liefde is. In de stilte weten we dat onze geest zich ontplooit in liefde.

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Nieuwe wegen … op weg naar een nieuw tijdperk!


‘Het is niet erg realistisch te verwachten dat de meerderheid van de nones binnen de huidige (geestelijke en institutionele) grenzen van de kerk een permanent thuis zal vinden. Maar centra van een open christendom, die vooral meditatiecursussen aanbieden, kunnen deze grenzen wel verleggen.’
‘Christenen die de moed hebben de huidige mentale en institutionele grenzen van de traditionele kerken te overschrijden en er, naar het voorbeeld van de heilige Paulus, in slagen voor allen alles te zijn en als zoekers met de zoekers nieuwe wegen inslaan, zullen daarmee waarschijnlijk de meest waardevolle dienst bewijzen aan de geloofwaardigheid en de vitaliteit van het geloof.’
De namiddag van het christendom
OP WEG NAAR EEN NIEUW TIJDPERK (blz.193)
(Kok Boekencentrum. Nl Utrecht)
Tomá? Halík (Praag, 1 juni 1948) Tsjechisch rooms-katholieke priester, filosoof en theoloog.


Lees meer...

Quote


bt.orval

 

 ‘Ik zal niet bang zijn want U bent altijd bij me, en U zult mij nooit verlaten om alleen mijn gevaren te trotseren.’
Thomas Merton

 

 

 

Een ervaring

 

Afbeelding1 In rust en stilte de diepere laag van het leven zoeken!
 
Terug thuis met een warm hart denk ik terug aan de abdij van Orval.
Wat was het daar heerlijk te vertoeven.
De rust voelde als thuiskomen na 7 jaren van geluk en veel verdriet!
Wat heb ik lieve en warme mensen tegengekomen, die ook de diepere laag van het leven zochten!
Rust en stilte geeft tijd om na te denken.
En effen jezelf te ontmoeten waar je tegenaan loopt en probeert ervan los te komen. Bij mij was het vooral de controle los te laten.
Veel opgestoken van de woorden van priester Dirk die de bijbel analyseert en er zijn woorden aan brengt.
Liefde, stilte, natuur, genieten van kleine dingen heb ik  allemaal beleefd tijdens de dagen in Orval!
Dankjewel dat mijn zus en ik erbij mochten zijn.
Als God het belieft wil ik volgend jaar er terug bij zijn.
Liefs
Shirley 
Een jonge deelneemster.
Stille abdijdagen Orval mei 2023

meer getuigenissen:klik hier

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Contemplatief leven houdt aandacht in voor de armste mensen.
We leven in een tijd waarin de aandacht voor de armste mensen niet wordt aangemoedigd. De roep om welvaart klinkt steeds luider, terwijl de stem van diegenen die in armoede leven verstomt. (…) We negeren alles wat onaangenaam is en leed veroorzaakt en we verheerlijken fysieke kwaliteiten alsof dat het belangrijkste doel in het leven is. (…)
Arme mensen worden momentopnames die ons kortstondig kunnen raken, maar wanneer we ze in levende lijve tegemoetkomen op straat, kijken we geërgerd de andere kant op. Haast, de dagelijkse metgezel van ons leven, weerhoudt ons ervan halt te houden om voor anderen te zorgen. De parabel van de barmhartige Samaritaan (cf. Lc 10, 25-37) is niet zomaar een verhaal uit het verleden; maar een uitdaging voor ieder’ van ons, in het hier en nu van ons dagelijks leven.

Het delegeren van taken aan anderen is gemakkelijk, geld aanbieden zodat  anderen aan liefdadigheid kunnen doen, is een genereus gebaar; maar persoonlijk betrokken raken is de roeping van ieder christen.
Paus Franciscus voor de Werelddag van de Armen (19 november)



 



 

 

 

 

 

 

 










 






 

Lees meer...

Tekst en onderricht 9 juni 2020



(EEUWIG) LEVEN: EEN VEELEISENDE ONDERNEMING
“Wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?” (Mc 10, 17)


Gebed:

Geef ons Uw Woord, Heer,
en maak ons voor Uw Woord open en aandachtig.
Uw Woord waarin Gij U openbaart
en wij ons ware wezen herkennen.
Uw Woord dat ons verruimt en verrijkt,
ons inspireert tot het hoogste,
het meest menselijke, het goddelijke.
Uw Woord dat ons leidt
om scheppend en verrijkend
in het leven te staan,
liefdevol, vredevol en vreugdevol.
Uw Woord dat ons oproept
om Uw Zoon te volgen
en deel te nemen aan het Koninkrijk.
Geef dat wij er nooit verstoken van zijn. Amen.

Lees meer...

onderricht 12 mei 2020

JEZUS’ BOODSCHAP BETER BEGRIJPEN
BASISBEGRIPPEN VAN DE JOODSCHRISTELIJKE SPIRITUALITEIT

LIEFDE: MEER DAN EEN EMOTIE
“Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt, zoals Ik u heb liefgehad.” (Jo, 15, 12)


Charlie Mackesy

Gebed:

Geef ons Uw Woord, Heer,
en maak ons voor Uw Woord open en aandachtig.
Uw Woord waarin Gij U openbaart
en wij ons ware wezen herkennen.
Uw Woord dat ons verruimt en verrijkt,
ons inspireert tot het hoogste,
het meest menselijke, het goddelijke.
Uw Woord dat ons leidt
om scheppend en verrijkend
in het leven te staan,
liefdevol, vredevol en vreugdevol.
Uw Woord dat ons oproept
om Uw Zoon te volgen
en deel te nemen aan het Koninkrijk.
Geef dat wij er nooit verstoken van zijn.
Amen.

Lees meer...

Tekst en onderricht februari 2020

JEZUS’ BOODSCHAP BETER BEGRIJPEN
BASISBEGRIPPEN VAN DE JOODSCHRISTELIJKE SPIRITUALITEIT


BIDDEN: BELEVING VAN EENHEID EN VERBONDENHEID
“Sluit de deur achter u en bidt tot de Vader die in het verborgene is.” (Mt 6, 6)

Bijbellezing uit het evangelie van Matteüs:

6, 5 Wanneer gij bidt, gedraagt u dan niet als de schijnheiligen,
die graag in de synagogen en op de hoeken van de straten staan te bidden
om op te vallen bij de mensen.
Voorwaar Ik zeg u: Zij hebben hun loon al ontvangen!
6 Maar als gij bidt, ga dan in uw binnenkamer,
sluit de deur achter u en bidt tot uw Vader die in het verborgene is
en uw Vader die in het verborgene ziet, zal het u vergelden.
7 Als gij bidt, gebruik dan geen omhaal van woorden,
zoals de heidenen, want deze menen dat zij
door hun veelheid van woorden verhoring zullen vinden.
8 Volgt hun voorbeeld dus niet na, want voordat gij Hem vraagt,
weet uw Vader wat gij nodig hebt.
9 Gij moet daarom zo bidden:
     Onze Vader die in de hemel zijt,
     Uw Naam worde geheiligd;
  10     Uw Rijk kome,
     Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.
  11     Geef ons heden ons dagelijks brood.
  12     En vergeef ons onze schulden,
     zoals ook wij vergeven hebben aan onze schuldenaren.
  13     En leid ons niet in bekoring,
    maar behoed ons voor het kwaad.
14 Want als gij aan de mensen hun fouten vergeeft,
zal uw hemelse Vader ook u vergeven,
15 maar als gij niet vergeeft aan de mensen,
zal ook uw hemelse Vader uw fouten niet vergeven.

Lees meer...

Tekst & onderricht maart 2020

JEZUS’ BOODSCHAP BETER BEGRIJPEN
BASISBEGRIPPEN VAN DE JOODSCHRISTELIJKE SPIRITUALITEIT

10 maart 2020:
VERBOND: EEN RELATIE VOL VERTROUWEN
“Dit is mijn bloed van het verbond, dat vergoten wordt voor velen.” (Mc 14, 24)

Bijbellezing uit het evangelie van Marcus:

14, 22 Onder de maaltijd nam Jezus brood, sprak de zegen uit,
brak het en gaf het hun met de woorden: “Neemt, dit is mijn Lichaam.” 
23 Daarna nam Hij de beker en na het spreken van het dankgebed
reikte Hij hun die toe en zij dronken allen daaruit. 
24 En Hij sprak tot hen: “Dit is mijn Bloed van het Verbond,
dat vergoten wordt voor velen. 
25 Voorwaar, Ik zeg u: Ik zal niet meer drinken
van wat de wijnstok voortbrengt
tot op de dag waarop Ik het, nieuw, zal drinken in het Koninkrijk van God.” 
26 Nadat zij de lofzang gezongen hadden, gingen zij naar de Olijfberg.

Lezing uit Claus WESTERMANN, Hoofdlijnen van een theologie van het Oude Testament.

Het Oude Testament spreekt over God primair ‘werkwoordelijk’
en niet ‘naamwoordelijk’.
Wat over God gezegd wordt,
slaat zonder uitzondering op een gebeuren tussen God en mens,
nooit is het in de eerste plaats een toestandbeschrijving.
In zover verbond opgevat wordt als een status,
een constante verbinding tussen God en mens,
kan het slechts een latere benaming zijn voor de uitkomst
van wat er gebeurd is tussen God en zijn volk. (…)
In de brede discussie over het Hebreeuwse woord bériet (verbond)
is men het er ten volle over eens geworden,
dat het oorspronkelijk geen toestand beschrijft maar een handeling. (…)
Overal waar in de oudste teksten bériet gebruikt wordt, gaat het erom,
dat iemand iets op een plechtige en bindende wijze verzekert.

Lees meer...

Tekst en onderricht januari 2020

JEZUS’ BOODSCHAP BETER BEGRIJPEN
BASISBEGRIPPEN VAN DE JOODSCHRISTELIJKE SPIRITUALITEIT

SABBAT: EEN LASTIG EN TOCH BEVRIJDEND NIETS DOEN
“De sabbat is gemaakt voor de mens,
maar niet de mens om de sabbat.” (Mc 2, 27)

Bijbellezing uit het evangelie van Marcus:

2, 23 Eens ging Hij op een sabbat door de korenvelden
en zijn leerlingen begonnen onder het gaan aren te plukken.
24 De Farizeeën zeiden tot Hem:
“Waarom doen ze op sabbat iets wat niet geoorloofd is?”
25 Hij gaf hun ten antwoord:
“Hebt gij nooit gelezen wat David deed,
toen hij gebrek had en hij en zijn metgezellen honger kregen?
26 Hoe hij onder de hogepriester Abjatar het huis van God binnenging
en van de toonbroden at, die alleen de priesters mogen eten,
en hoe hij er ook van gaf aan zijn metgezellen?”
27 En Hij voegde er aan toe: “De sabbat is gemaakt om de mens,
maar niet de mens om de sabbat.
28 De Mensenzoon is dus Heer ook van de sabbat.”
3, 1 Op een andere keer ging Hij naar de synagoge
waar een man aanwezig was met een verschrompelde hand.
2 Zij hielden Hem in het oog of Hij hem op sabbat zou genezen,
met de bedoeling Hem daarvan te beschuldigen.
3 Hij zei nu tot de man met de verschrompelde hand:
“Kom in het midden staan.”
4 Daarop stelde Hij hun de vraag:
“Mag men op sabbat goed doen of kwaad, iemand redden of doden?”
Maar zij zwegen.
5 Toen liet Hij toornig, maar tegelijkertijd bedroefd om de verstoktheid van hun hart,
zijn blik rondgaan en zei tot de man: “Steekt uw hand uit.”
Hij stak zijn hand uit en deze was weer gezond.

Lees meer...

Meer artikelen...

  1. Tekst en Onderricht december 2019
  2. Tekst en Onderricht oktober 2019
  3. Tekst en Onderricht september 2019

Pagina 1 van 2

  • Start
  • Vorige
  • 1
  • 2
  • Volgende
  • Einde

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top