Tekst en ondrricht t op 21 januari 2025
Onderricht op 21 januari 2025
De persoon worden die God in gedachte heeft
Mensen kunnen zich angstig en rusteloos voelen. Is er iets verkeerds gegaan? Mist men iets?
Ja, er is soms pijn en verdriet.
Maar hoort pijn, verdriet, angst, rusteloosheid en verwarring
niet bij het leven, en is er wel een beter leven denkbaar zonder dit alles? Over dat betere leven kan men geweldig fantaseren.
En die wereld die we willen en die we ons inbeelden slorpt tijd, geld en energie op en doet ons hard werken. Zo ook diegene die we denken te moeten zijn.
En we willen nu eenmaal onze identiteit en onze wereld zelf creëren, we willen het zo graag allemaal zelf autonoom bepalen.
Doch veel van onze verwachtingen over de wereld en onszelf
zijn niet doelmatig en maken ons niet vredevoller en vreugdevoller en blijken keer op keer illusies te zijn.
Zo ook de verwachting, de waan om apart, bijzonder en uniek te zijn.
Terwijl we niet beseffen dat we dat eigenlijk zijn
en dat diegene die we willen zijn slechts deel uitmaakt van het collectieve ego van de massa,
hetzij als erin geïntegreerd, hetzij als het opvallende alternatief ervan.
Tekst en Onderricht 7 januari 2025
Onderricht op 7 januari 2025
Niet gedoemd om egoïst te blijven
Samen stil zijn kan leiden tot de ervaring van de kracht die van stilte uitgaat. De weg van de stilte is eigen aan elke grote religieuze traditie.
Het is een weg die leidt naar menswording,
naar de ontwikkeling van een persoonlijkheid zonder angst en egoïsme. Het is een weg die leidt naar de ervaring van de verrijzenis,
de ervaring van de aanwezigheid van de Verrezene, van de nieuwe mens die in ons is en in ons ontwaakt en opstaat.
Het is het bewustworden van Christus in ons, van de Geest in ons, van het bewustzijn van Christus in ons.
Deze ervaring is niet het gevolg van een denken over God en Christus, noch van het lezen wat anderen over die ervaring te zeggen hebben.
Dit verlicht worden, één worden en ontwaken
is het gevolg van het vanuit geloof betreden en volgen van een weg, deze van het stil aandachtig aanwezig zijn bij de in ons Aanwezige. Het grootste obstakel voor dit aanwezig zijn is innerlijke verstrooiing.
Onderricht op 3 december 2024
Onderricht op 3 december 2024 Juist beslissen en volharden *
In ieders leven is er een cyclische opeenvolging van aangename en onaangename ervaringen
en de daarmee gepaard gaande aangename of onaangename gevoelens.
Om tot heelheid en volwassenheid te komen
is een overstijgende onthechting ten opzichte van gevoelens nodig,
een zekere gelijkmoedigheid die we ‘noch berg noch dal’ kunnen noemen.
Maar onder alle gevoelens is er een bijzonder onaangename: verveling.
En wel in de zin van ‘met iets verveeld zitten’.
Het wijst er in veel gevallen op dat we een keuze moeten maken, een beslissing moeten nemen en we dat moeilijk kunnen doen.
We weten ons in deze gevallen geconfronteerd met een tegenstelling, die we dan beschouwen als een op te lossen probleem.
Het leven steekt nu eenmaal vol tegenstellingen en paradoxen.
Onderricht op 17 december 2024
Onderricht op 17 december 2024
Volledig aanwezig zijn bij en voor de ander*
Mediteren is eenvoudig.
Eenvoud brengt ons tot de ervaring van heelheid, van vol-ledig-heid, tot de ervaring van eenheid met ons wezen, tot ervaring van zinvolheid. Daartegenover staat de ervaring van een complex bestaan,
van onvoldaanheid, van gecompartimenteerd en gefragmenteerd zijn. We voelen ons dan verscheurd,
dus niet heel en volledig, niet in harmonie en evenwicht. We proberen aan dat verscheurde gevoel te ontsnappen door te streven naar een voldaan gevoel, naar voldoening. De meeste mensen streven dit na in consumeren,
ook in het consumeren van spirituele experimenten en technieken.
De ervaring van de daarin geschonken voldoening is echter voorbijgaand. Deze van heelheid en volledigheid en eenheid ook.
Maar die ervaring is ons geschonken, niet gekocht.
Tekst en Onderricht op 19 november 2024 Heelheid zoeken *
Onderricht op 19 november 2024 Heelheid zoeken *
Bij heel wat mensen is het spiritueel bezig zijn
vooral bezig zijn met zichzelf, zoeken naar zelfkennis en niet het beleven van een doorleefde relatie met God, noch zoeken naar kennis van God.
Dat kan ook gesteld worden van heel wat ‘kerkelijk actief’ zijn. Nochtans gaan kennis van zichzelf en kennis van God samen. Zelfkennis is de poort naar de kennis en wellicht ook ervaring van God. Maar die zelfkennis is geen doel op zich,
maar iets dat gegeven wordt als men zich in alle ernst beijvert om de weg te bewandelen die leidt naar eenheid met God.
Hoe leren we dan onszelf kennen en wat leren we dan over onszelf?
Zijn we dan gefascineerd door onszelf
als een op zichzelf functionerend geheel, als een mechanisch stelsel waaraan van tijd tot tijd wat schort, dat soms wel eens gaat sputteren, of ontdekken we dan onszelf als een deel van een harmonisch geheel?