Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Leerhuis voor Christelijke Meditatie Het pad van inwendig gebed.
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
    • Uit het onderricht van John Main en Laurence Freeman
    • Inleidingen T. Keating Leven uit Liefde /Open Mind Open Heart
    • God is er al
    • Filokalia. Het innerlijk gebed
    • De weg naar binnen 2019
    • Goed Werk 2000-2021
    • Het pad van inwendig gebed.
    • Christelijke manier van bidden (Pennington)
    • The other side of silence
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Dagoverweging donderdag 30 november,

Het begin is het belangrijkste deel van het werk.(Plato)

Column br. Guerric.

 Foto 2 klein br. Guerric met St Bernardus

Het leven van Sint Bernardus van Clairvaux (Feestdag 20 augustus 2023)

Er zijn vele gezichten van de heilige Bernardus. Elke eeuw sinds zijn dood op 20 augustus 1153 heeft zo haar eigen visie op hem. Beurtelings was hij de hervormer, de predikant, de mysticus, de geslepen diplomaat, de kruistochtprediker, de auteur van een literair oeuvre, de kloosterstichter, de schepper van een nieuw ridderschap, de ketterjager, de heilige, de vader van monniken, de scheidsrechter van Europa, de anti-intellectueel, de mariale leraar, de zanger van het mens geworden Woord, en nog veel meer. Dat we met Bernardus met een complexe persoonlijkheid te maken hebben is daarmee wel bewezen. Maar elke visie op hem zegt minstens evenveel over wie naar hem kijkt en over hem spreekt. Martin Luther zag hem bij voorkeur als hervormer en predikant, de jansenisten zagen in hem de strenge asceet, rationele theologen deden hem af als vroomheidsschrijver, de negentiende eeuw hemelde hem op als verzoener van het pauselijk schisma en organisator van de tweede kruistocht. Maar wie was Bernardus werkelijk? Om daarop te antwoorden kunnen we misschien beter de vraag stellen: hoe zag Bernardus zichzelf?



      Uiteraard kunnen we die vraag maar beantwoorden door zijn oeuvre te lezen, vooral dan dat gedeelte dat het meest autobiografisch is, namelijk zijn correspondentie. In niet minder dan 74 van zijn Brieven omschrijft Bernardus zich in de hoofding als: “Bernardus, geroepen tot abt van Clairvaux” (Bernardus, Claraevallis vocatus abbas). Dat besef, door God tot vader van de monastieke gemeenschap in Clairvaux te zijn geroepen, heeft zich sterk in de geest van Bernardus vastgezet en het onderging in de loop van de jaren ook geen significante verandering. Zelfs nadat zijn ster over het Avondland was opgegaan en hij ‘de monnik van Europa’s straten’ was geworden, bleef Bernardus zich in eerste en laatste instantie zien als de abt van Clairvaux. Tot viermaal toe heeft Bernardus ook het bisschopsambt dat hem werd aangeboden, categoriek afgewezen. Vanwaar dat sterke en stabiele identiteitsgevoel? En hoe heeft hij zijn ambt concreet gestalte gegeven?
         
      Bernardus die in het voorjaar van 1115 door Stephanus Harding, de derde abt van Cîteaux, aan het hoofd was geplaatst van een groep monniken – voornamelijk familieleden van hem – om in het graafschap Champagne Clairvaux te stichten, ging die eerste jaren door een diep dal. Zelf was hij amper 24 jaar en van broze gezondheid. De plaats waar ze neerstreken was een bosrijk gebied zonder enige behuizing en de armoede en honger weken niet van hun zijde. Bovendien ontstond er tussen de jonge abt en zijn broeders een misverstand, gebaseerd op een taalbarrière. Bernardus’ spreken was zo verheven dat zijn toehoorders hem niet verstonden. Zijn biograaf schrijft zelfs dat Bernardus schrik verwekte bij haast alle mensen die hij moest besturen of met wie hij moest omgaan. De honger en de mentale kortsluiting stortten Bernardus in een crisis. Slechts drie jaar na de stichting moest hij op dringend verzoek van zijn vriend, bisschop Willem van Champeaux, weggehaald worden uit zijn gemeenschap om aan de rand van het abdijdomein in een annex een sabbatical te ondergaan en er aan te sterken. Deze eerste crisis heeft Bernardus en zijn gemeenschap echter niet van elkaar vervreemd maar juist dichter bij elkaar gebracht. “Nadat Bernardus een beetje geleerd had om met mensen om te gaan, als mens te handelen en de menselijke realiteiten te aanvaarden”, schrijft zijn biograaf laconiek, “begon hij met en tussen zijn broeders te genieten van de vruchten van zijn bekering.” Bernardus wordt een humanist en zal voortaan expert worden in menselijkheid.
      Bernardus’ pastorale houding jegens zijn monniken werd getekend door barmhartigheid. ‘Nooit bleef zijn vaderlijke schoot voor hen gesloten’, getuigt hij in een van zijn brieven (Ep 79,2). Voor Bernardus is deze houding van barmhartigheid zo onweerstaanbaar dat, zo bekent hij, als zij een zonde zou zijn, hij niet zou kunnen weerstaan haar te begaan (Ep 70). Het Exordium Magnum stipt in dat verband aan dat zelfs Judas, mocht die als monnik in Clairvaux zou zijn ingetreden, bij Bernardus barmhartigheid zou hebben gevonden en vergiffenis bij God. De abt leerde ook die broeders te verdragen die hem om futiliteiten lastigvielen. Maar de broeders leerden ook hun abt te verdragen. Bernardus kende zichzelf en had weet van zijn hebbelijkheden. In een autobiografische notitie vat hij ze bondig samen met ‘droefheid, woede en ongeduld’ (SCt 30,7). Psychologisch slingerde hij soms tussen kleinmoedigheid en impulsiviteit. Hij verheelt niet de ferme aanvaring die hij op een dag beleefde met zijn broer Bartholomeus, die hij in een vlaag van woede het klooster had uitgejaagd. De broeders zijn het er niet mee eens en laten dat hun abt duidelijk weten. Bernardus moest zijn medebroeders vaak om vergeving te vragen, omdat hij hen met zijn bekende ironie (Ep 88,4) had gekwetst, of omdat hij te snel tussenbeide kwam “met die overhaasting die hem eigen was”. (Ep 290, 269, 274)
      
    Maar Bernardus was vooral vervuld van liefde voor zijn broeders, die hij “de vreugde van zijn hart en de helft van zijn ziel” noemde (Ep 1,11). Het vermogen om lief te hebben was hem volgens Godfried van Auxerre, zijn secretaris die lang met hem samenleefde, al van jongs af eigen. Dat vermogen investeerde hij ten volle in zijn herderlijk dienstwerk. Tien jaar na zijn dood getuigt Godfried over de manier waarop Bernardus zijn taak als abt opvatte:
“Het is nauwelijks te geloven met hoeveel zorg hij erover waakte dat niemand terneergeslagen werd door droefheid of sombere gedachten. Omdat hij ieder van binnenuit kende, raadde hij makkelijk iemands verdriet. Met hoeveel goedheid droeg hij er zorg voor dat niemand overstelpt raakte met werk, noch verslapte door een teveel aan rust. Als men het zo zou mogen zeggen, woog hij met tedere liefde de slaap van elke broeder. Door een soort van goddelijke ingeving kende hij de krachten, de ziel en de maag van elkeen. Uit liefde tot Jezus Christus maakte hij zich waarlijk tot dienaar van allen.”

Niemand onder de honderden monniken van Clairvaux voelde zich uitgesloten van de liefde van deze vader. De bron van Bernardus’ affectief welbevinden, van zijn emotioneel en affectief evenwicht, lag nergens ander dan in Clairvaux, in het samenleven met zijn broeders. Hij heeft er zich daarom nooit van willen distantiëren. ‘Waar je genegenheid naar uitgaat, daar is je ziel’, noteert hij in een brief (Ep 506). En is roeping iets anders dan je ziel volgen, waarin je Gods stem beluistert? Bernardus’ roeping en zijn identiteitsgevoel waren volkomen één met zijn dienstwerk als vader van de gemeenschap van Clairvaux. Dat was zijn vreugde en zijn liefde en daarin betoonde hij zich heilig.  
                   
 Br. Guerric ocso     Abdij van Prébenoît
1



Lees meer...


 

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 

 
 In de stilte.
 
 In de stilte heb je geen rol en vervul je geen verwachtingen. Je bent er gewoon, je realiseert je zijn, open voor de werkelijkheid. Als christen raak je overweldigd door de ontdekking dat de werkelijkheid waarin je wezen ingebed is, liefde is. In de stilte weten we dat onze geest zich ontplooit in liefde.

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Nieuwe wegen … op weg naar een nieuw tijdperk!


‘Het is niet erg realistisch te verwachten dat de meerderheid van de nones binnen de huidige (geestelijke en institutionele) grenzen van de kerk een permanent thuis zal vinden. Maar centra van een open christendom, die vooral meditatiecursussen aanbieden, kunnen deze grenzen wel verleggen.’
‘Christenen die de moed hebben de huidige mentale en institutionele grenzen van de traditionele kerken te overschrijden en er, naar het voorbeeld van de heilige Paulus, in slagen voor allen alles te zijn en als zoekers met de zoekers nieuwe wegen inslaan, zullen daarmee waarschijnlijk de meest waardevolle dienst bewijzen aan de geloofwaardigheid en de vitaliteit van het geloof.’
De namiddag van het christendom
OP WEG NAAR EEN NIEUW TIJDPERK (blz.193)
(Kok Boekencentrum. Nl Utrecht)
Tomá? Halík (Praag, 1 juni 1948) Tsjechisch rooms-katholieke priester, filosoof en theoloog.


Lees meer...

Quote


bt.orval

 

 ‘Ik zal niet bang zijn want U bent altijd bij me, en U zult mij nooit verlaten om alleen mijn gevaren te trotseren.’
Thomas Merton

 

 

 

Een ervaring

 

Afbeelding1 In rust en stilte de diepere laag van het leven zoeken!
 
Terug thuis met een warm hart denk ik terug aan de abdij van Orval.
Wat was het daar heerlijk te vertoeven.
De rust voelde als thuiskomen na 7 jaren van geluk en veel verdriet!
Wat heb ik lieve en warme mensen tegengekomen, die ook de diepere laag van het leven zochten!
Rust en stilte geeft tijd om na te denken.
En effen jezelf te ontmoeten waar je tegenaan loopt en probeert ervan los te komen. Bij mij was het vooral de controle los te laten.
Veel opgestoken van de woorden van priester Dirk die de bijbel analyseert en er zijn woorden aan brengt.
Liefde, stilte, natuur, genieten van kleine dingen heb ik  allemaal beleefd tijdens de dagen in Orval!
Dankjewel dat mijn zus en ik erbij mochten zijn.
Als God het belieft wil ik volgend jaar er terug bij zijn.
Liefs
Shirley 
Een jonge deelneemster.
Stille abdijdagen Orval mei 2023

meer getuigenissen:klik hier

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Contemplatief leven houdt aandacht in voor de armste mensen.
We leven in een tijd waarin de aandacht voor de armste mensen niet wordt aangemoedigd. De roep om welvaart klinkt steeds luider, terwijl de stem van diegenen die in armoede leven verstomt. (…) We negeren alles wat onaangenaam is en leed veroorzaakt en we verheerlijken fysieke kwaliteiten alsof dat het belangrijkste doel in het leven is. (…)
Arme mensen worden momentopnames die ons kortstondig kunnen raken, maar wanneer we ze in levende lijve tegemoetkomen op straat, kijken we geërgerd de andere kant op. Haast, de dagelijkse metgezel van ons leven, weerhoudt ons ervan halt te houden om voor anderen te zorgen. De parabel van de barmhartige Samaritaan (cf. Lc 10, 25-37) is niet zomaar een verhaal uit het verleden; maar een uitdaging voor ieder’ van ons, in het hier en nu van ons dagelijks leven.

Het delegeren van taken aan anderen is gemakkelijk, geld aanbieden zodat  anderen aan liefdadigheid kunnen doen, is een genereus gebaar; maar persoonlijk betrokken raken is de roeping van ieder christen.
Paus Franciscus voor de Werelddag van de Armen (19 november)



 



 

 

 

 

 

 

 










 






 

Lees meer...

Tekst en onderricht april 2022



Bron van het onderricht:
David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017



Essentiëel voor het contemplatieve gebed
is het vermogen of de gave om te leren en te kunnen loslaten en toelaten.
Dit vermogen creëert een openheid voor God en medemensen, bevrijdt ons van de greep van het angstige en controlerende ego, bevrijdt ons uit de val van obsessies,
zorgt er voor dat het goddelijke leven meer en meer dat van ons wordt, geeft ons meer vertrouwen
en opent ons dus werkelijk voor Gods werkelijkheid, voor liefde. Het is een vermogen dat we in te oefenen hebben.
Contemplatief gebed, meditatie,
is een oefening in loslaten en toelaten. Loslaten en toelaten zijn twee aspecten van éénzelfde contemplatieve houding.
Het ligt voor de hand dat loslaten de meer actieve houding is waarin we ons effectief kunnen oefenen.
Bedoeld wordt natuurlijk het loslaten van gedachten en emoties.
Maar uiteindelijk neemt God dat loslaten over en wordt contemplatief bidden meer en meer
een ontvangen en toelaten van Zijn aanwezigheid. We laten daarin ons eigen pogen om los te laten los. Loslaten wordt overgave.
Overgave aan de liefde is nooit een nederlaag, maar een bevrijding.

Lees meer...

tekst en onderricht 19 april 2022



Bron van het onderricht:
David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017

Onderricht op 19april 2022

Essentiëel voor het contemplatieve gebed
is het vermogen of de gave om te leren en te kunnen loslaten en toelaten.
Dit vermogen creëert een openheid voor God en medemensen, bevrijdt ons van de greep van het angstige en controlerende ego, bevrijdt ons uit de val van obsessies,
zorgt er voor dat het goddelijke leven meer en meer dat van ons wordt, geeft ons meer vertrouwen
en opent ons dus werkelijk voor Gods werkelijkheid, voor liefde. Het is een vermogen dat we in te oefenen hebben.
Contemplatief gebed, meditatie,
is een oefening in loslaten en toelaten. Loslaten en toelaten zijn twee aspecten van éénzelfde contemplatieve houding.
Het ligt voor de hand dat loslaten de meer actieve houding is waarin we ons effectief kunnen oefenen.
Bedoeld wordt natuurlijk het loslaten van gedachten en emoties.
Maar uiteindelijk neemt God dat loslaten over en wordt contemplatief bidden meer en meer
een ontvangen en toelaten van Zijn aanwezigheid. We laten daarin ons eigen pogen om los te laten los. Loslaten wordt overgave.
Overgave aan de liefde is nooit een nederlaag, maar een bevrijding.

Lees meer...

Tekst en onderricht mart 2022


Bron van het onderricht:
David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017

De in 1990 overleden componist Leonard Bernstein
was de zoon van Oekraïense Joodse ouders.
Hij is bekend van de musical West Side Story,
maar hij componeerde ook Mass, een muzikaal theaterstuk
gebaseerd op de Latijnse katholieke mis.
Daarin zingt de priester:
Sing God a simple song,
God loves all simple things, For God is the simplest of all.
God is eenvoud en nederigheid.
Zo eenvoudig en direct als het nu-moment.
Zo eenvoudig en simpel is ook de praktijk van het contemplatieve gebed
en het openbaart ook meteen de eenvoud van God en diens aanwezigheid,
namelijk, dat God er zoals het nu-moment altijd is en steeds en altijd er zal zijn.
Zo zingen we ook de psalmen besluitend:
Eer zij de heerlijkheid Gods:
Vader, Zoon en heilige Geest.
Zo was het in den beginne
zo zij het thans en voor immer,
tot in de eeuwen der eeuwen. Amen.
De eeuwigheid van God is gelegen
in zijn immer presente aanwezigheid nu.
Contemplatie is zich daar eenvoudig van bewust worden,
anders geformuleerd: ontwaken in Gods aanwezigheid.
Dit ontwaken geeft ons een ervaring van directheid,
van eenvoud en vrijheid,
en het opent de weg naar directer en meer inzicht, creativiteit,
dienstbaarheid en relatiebekwaamheid.
Dit bewust worden of ontwaken geschiedt op een directe wijze,
niet op een “bedachte” wijze.

Lees meer...

Tekst en onderricht 5 april 2022




Bron van het onderricht:
David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017

Onderricht op 5 april 2022

Het bewandelen van de weg van contemplatie is
- zoals trouwens heel het leven – een evenwicht zoeken tussen doen en zijn, eigenlijk, een oefening
om er toe te komen dat we doen wie we ten diepste zijn en we ten diepste zijn wat we doen.
Want er is in ons leven heel veel handelen en spreken dat niet beantwoordt aan onze eigenlijke identiteit, niet in overeenstemming is met wie we werkelijk zijn, hoe nobel, goedbedoeld en altruïstisch
ons spreken en handelen ook mogen lijken.
De weg van de contemplatie heeft nood aan toewijding en discipline, maar die lopen altijd het gevaar
op de duur een eigen inspanning en strijd te zijn,
een gerichtheid op een doel, zoals volmaaktheid of eenheid met God.
Het gevaar bestaat dat ik denk dat ik iets te realiseren heb
en op de duur ook het gevoel en de idee komen dat ik iets gerealiseerd heb, waarbij ik dan verheugd kan verzuchten of noteren: ‘Kijk eens!’

Als dat te bereiken doel de eenheid met God is,
dan is het gevoel of het idee dat ik iets te realiseren heb zeker een illusie. Want die eenheid dient niet gerealiseerd te worden, die is er al.
Contemplatie is bewust worden van die eenheid, ze aanvaarden. Dat vraagt geen inspanning, juist de erkenning, het bewust worden, zoals een sneeuwvlok die valt of een bloem die opengaat.
Contemplatie is wezenlijk zonder inspanning en teder. Het is veeleer toelaten dan realiseren.
Het is toelaten in God te zijn en dat God in je is en dat Hij in je bidt en handelt.

Lees meer...

Onderricht Maart 20200

OPEN CONTEMPLATIEF HUIS OOSTENDE LEERHUIS VOOR CHRISTELIJKE MEDITATIE
werkjaar 2021-2022

Bron van het onderricht:
David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017

Onderricht op 1 maart 2022

Op de vooravond van Aswoensdag,
bij het begin van de veertigdagentijd van 2022,
nu onze gedachten niet alleen meer vervuld zijn van alle Covid-ellende, maar meer nog door de invasie van Oekraïne door Rusland
en door deze grove schending van de vrede en het volkerenrecht, nodigt David Frenette ons uit om open en ontvankelijk te zijn
voor de aanwezigheid van God in alle omstandigheden van ons leven.

Meditatie is een oefening voor die openheid
en brengt ons in eenheid met de goddelijke natuur in ons.
We worden niet alleen tot die eenheid gebracht
als we alle moeilijkheden en obstakels achter ons gelaten hebben, maar midden erin.
Want we kunnen God vinden, beter, God laat zich vinden, vindt ons, in het leven, het ware leven, met alles wat dat leven meebrengt
aan moeilijkheden.

Lees meer...

Meer artikelen...

  1. Tekst en onderricht 15 februari 2022
  2. tekst en onderricht februari 2022
  3. Tekst en onderricht januari 2022
  4. Tekst en onderricht 2 november 2021

Pagina 2 van 4

  • Start
  • Vorige
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • Volgende
  • Einde

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top