Homilie voor Missiezondag 15 oktober 2023
Homilie voor Missiezondag 15 oktober 2023
Lc 24, 13 Juist die dag waren er twee van hen op weg naar een dorp, dat Emmaüs heette en zestig stadiën van Jeruzalem lag. 14 Zij spraken met elkaar over alles wat was
voorgevallen. 15 Terwijl zij zo aan het praten waren en van gedachten wisselden, kwam
Jezus zelf op hen toe en liep met hen mee. 16 Maar hun ogen werden verhinderd Hem te herkennen. 17 Hij vroeg hun: 'Wat is dat voor een gesprek dat gij onderweg met elkaar
voert?' Met een bedrukt gezicht bleven ze staan. 18 Een van hen, die Kleopas heette, nam het woord en sprak tot Hem: 'Zijt Gij dan de enige vreemdeling in Jeruzalem, dat Gij niet
weet wat daar dezer dagen gebeurd is?' 19 Hij vroeg hun: 'Wat dan?' Ze antwoordden hem: 'Dat met Jezus de Nazarener, een man die profeet was, machtig in daad en woord in het oog van God en heel het volk; 20 hoe onze hogepriesters en overheidspersonen Hem hebben overgeleverd om ter dood te worden veroordeeld en Hem aan het kruis hebben geslagen. 21 En wij leefden in de hoop, dat Hij degene zou zijn die Israël ging verlossen! Maar met dit al is het reeds de derde dag sinds die dingen gebeurd zijn. 22 Zelfs hebben een paar vrouwen uit ons midden ons in de war gebracht; ze waren in de vroegte naar het graf geweest, 23 maar hadden zijn lichaam niet gevonden en kwamen zeggen, dat zij ook nog een verschijning van engelen hadden gehad, die verklaarden dat Hij weer leefde. 24 Daarop zijn enkelen van de onzen naar het graf gegaan en bevonden het zoals de vrouwen gezegd hadden, maar Hem
zagen ze niet.' 25 Nu sprak Hij tot hen: 'O onverstandigen, die zo traag van hart zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben! 26 Moest de Messias dat
Homilie voor de 23ste zondag door het jaar A
Homilie voor de 23ste zondag door het jaar A
10 september 2023
4,543 miljard jaar oud
Wanneer uw broeder gezondigd heeft, wijs hem dan onder vier ogen terecht.
Jezus zegt er niet bij over wat soort zonde Hij het heeft
en het is eigenlijk waarschijnlijk niet zo dat Hij een specifiek soort zonde bedoelt.
Maar als we de zaak wat concreter willen maken
dan kunnen we een beroep doen op de lijst die Paulus ons vandaag voorhoudt: echtbreuk, doodslag, diefstal of alle daden die het gevolg zijn van jaloezie.
Het is natuurlijk voor ons niet erg aanvaardbaar
dat christenen die zich schuldig gemaakt hebben aan doodslag of diefstal het er met een terechtwijzing onder vier ogen van kunnen afbrengen.
En dat zal in de kerkgemeenschap van Matteüs ook wel niet het geval geweest zijn.
Maar als we dan toch even in het algemeen over zonde willen spreken dan kunnen we, weer met een verwijzing naar de eerste lezing,
stellen dat ‘zonde’ iets is wat niet beantwoordt aan de liefde. En als ‘liefde’ behoort tot onze door God geschapen natuur, als God ons een hart heeft gegeven lief te hebben,
dan kunnen we stellen dat zonde iets tegennatuurlijks is.
De bedoelde liefde is het verlangen naar het leven en welzijn van de geliefde. Voor de christen is die geliefde iedere medemens,
want iedere mens is een geliefd kind van God en wordt door God bemind. Inderdaad, ook de zondaar.
Homilie voor de 25ste zondag door het jaar A 24ste zondag door het jaar A
Homilie voor de 25ste zondag door het jaar A 24ste zondag door het jaar A
Eerste Lezing: Jes 55, 6-9
Zoekt de Heer nu Hij zich laat vinden, roept Hem aan nu Hij nabij is. De ongerechtige moet zijn weg verlaten, de zondaar zijn gedachten; hij moet naar de Heer terugkeren - De Heer zal zich erbarmen - terug naar onze God, die altijd wil vergeven. Uw gedachten zijn nu eenmaal niet mijn gedachten, mijn wegen niet uw wegen - is de godsspraak van de Heer - maar zoals de hemel hoog boven de aarde is, zo hoog gaan mijn wegen uw wegen te boven en mijn gedachten uw gedachten.
Evangelie: Mt 20, 1-16a
In die tijd vertelde Jezus zijn leerlingen de volgende gelijkenis: 'Met het Rijk der hemelen is het als met een landeigenaar die vroeg in de morgen uitging om arbeiders te huren voor zijn wijngaard. Hij werd het met de arbeiders eens voor een denarie per dag en stuurde ze naar zijn wijngaard. Rond het derde uur ging hij er weer op uit en zag nog anderen werkloos op de markt staan. En hij zei tot hen: gaat ook naar mijn wijngaard en ik zal u geven wat billijk is. En zij gingen. Rond het zesde en negende uur ging hij nog eens uit en deed hetzelfde. Rond het elfde uur ging hij opnieuw uit en vond er weer anderen staan. Hij zei tot hen: wat staat ge
heel de dag werkloos?
Homilie voor de 24ste zondag door het jaar A 17 september 2023
Homilie voor de 24ste zondag door het jaar A 17 september 2023
Startzondag van het pastoraal werkjaar VERBONDEN
Reeds vier maal stond ik bij het standbeeld van Nelson Mandela aan de ingang van de Drakenstein-gevangenis,
voorheen de Victor Verster-gevangenis geheten.
Ze is gelegen in de Zuid-Afrikaanse Kaapprovincie, tussen Paarl en Franschhoek.
Daar trad Mandela op 11 februari 1990 na 28 jaar gevangenschap als vrij man weer de wereld in.
Over dat historisch moment schreef hij:
“Toen ik naar buiten liep, mijn vrijheid tegemoet, wist ik
dat ik als ik niet al mijn angst, haat en bitterheid zou achterlaten, dat ik dan nog altijd gevangen zou zijn.”
En nog enkele merkwaardige uitspraken van Mandela zijn:
“Moedige mensen zijn niet bang om, in het belang van de vrede, te vergeven.”, en: “Als ons groot onrecht is aangedaan, genezen we nooit voordat we vergeven.” Het evangelie van deze zondag is een evangelie met een grimmig einde.
Maar Jezus wil met een ongelooflijke harde beeldtaal zijn leerlingen inprenten, dat voor gebrek aan vergeving en voor onbarmhartigheid geen plaats is
in het Rijk Gods, in een gemeenschap waar mensen in eenheid met God leven,
Gods wil tot het verbindende element in hun gemeenschap hebben en zo komen tot ware vrede en vreugde.
Homilie voor de 20ste zondag door het jaar A 20 augustus 2023
Mijn dochter is van een duivel bezeten en wordt verschrikkelijk gekweld.
Bezeten zijn is jezelf niet kunnen zijn.
Je bent immers in bezit genomen door een ander.
Je bewustzijn is beheerst door de gedachten en het denken van een ander. Je gezindheid is beheerst door de wil van een ander.
Je doet dingen die je ten diepste verafschuwt
en waarvoor je later spijt van heb, met een pijnlijk geweten naar terugkijkt. Beseffen dat je niet echt jezelf bent maar voortdurend een rol moet spelen is een heel frustrerend en pijnlijk besef,
een pijn waaraan mensen proberen te ontsnappen door zich steeds meer in het onechte te verliezen.
Misschien leven we in tijden van collectieve bezetenheid. We kunnen Poetin en Trump als bezetenen wegzetten.
Maar wat de denken van de bijna vergeten straatrellen in Frankrijk eind juni.