Homilie Witte Donderdag
INLEIDING
In de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. AMEN.
De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en
de gemeenschap van de heilige Geest zij met u allen. EN MET UW GEEST.
Broeders en zusters,
Wij staan nu aan het begin van het uur van de Heer – het begin van drie dagen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In het teken van het gebroken brood en de gedeelde beker wijn vat Jezus heel zijn leven samen: Hij is er voor ons mensen. Hij toont ons zijn liefde tot het uiterste toe. Laat ons met Hem de komende uren ingaan. Hij is er voor ons. Zo mogen we deelhebben aan zijn levensgave: ons de voeten laten wassen, eten van het brood, drinken uit de beker.
Wij willen oprecht deelnemen daarom belijden wij onze zonden,
bekeren we ons tot God om deze heilige Eucharistie goed te kunnen vieren:
Homilie voor Pasen
Sion denkt: ‘De Heer heeft mij verlaten, mijn God heeft mij vergeten.’
Kan een vrouw haar zuigeling vergeten?
Heeft een moeder niet meer te doen met het kind van haar schoot?
En al zou een moeder haar kind vergeten, neen, Ik vergeet u nooit!
(Jes 49,14-15)
Broeders en zusters,
Woorden van de profeet Jesaja, die we hoorden tijdens de veertigdagentijd – en nu klinken ze op deze Paasmorgen. Ze kwamen terug in mij op toen ik aan het lezen was in een boek van Lytta Basset over het verlies van haar zoon. Een boek met als titel: Ce lien qui ne meurt jamais. Deze band die nooit sterft. En wordt dit niet bewaarheid op Pasen: ce lien qui ne meurt jamais.
Homilie HH. Stichters
26 januari 2016
Broeders en zusters,
Tijdens zijn toespraak op het laatste Generaal Kapittel zei Vader Generaal iets dat bij mij is blijven hangen. Ik citeer: Enige tijd geleden bezocht ik een kleine communiteit van monniken (minder dan 12) die, naar ik hoorde zeggen, geen blinkende ster zijn aan het cisterciënzerfirmament. Tijdens mijn bezoek had ik een gesprek met de overste, die me zei : ‘Er zijn drie dingen waar ik op aandring: het gebed (officie, lectio en persoonlijk gebed), de arbeid, en de manier waarop we met elkaar omgaan’. En inderdaad, ik heb die drie zaken in zijn werk gezien: deelname aan het gebed (officie, persoonlijk en gemeenschappelijk gebed) ’s morgens en ’s avonds; gemeenschappelijke arbeid (wat zij gelukkig nog hebben), en de wijze waarop de broeders met elkaar en met mij omgingen: vriendschappelijk, respectvol, ontspannen en ‘echt’.
Homilie Aswoensdag 2016
Homilie Aswoensdag 2016
Uw Vader die in het verborgene ziet.
Misericordes sicut Pater.
Barmhartig zoals de Vader.
Zusters en broeders,
In de evangelielezing die we op Aswoensdag krijgen aangereikt, vernoemt Jezus tot zesmaal toe de Vader en wel naar ons toe – uw Vader. De veertigdagentijd die we nu ingaan, heeft met de Vader van doen, onze Vader. Een Vader van wie de eerste lezing zegt dat Hij genadig is en barmhartig, lankmoedig en vol liefde en dat Hij spijt heeft over het onheil. Wij hebben een God, die Vader is, een barmhartige Vader, en dit is bepalend voor wie wij zijn. Een Vader die op een heel eigen wijze op ons betrokken is: een Vader die in het verborgene is en in het verborgene ziet. Geen opdringerige aanwezigheid die ons verplettert, maar verborgen als het geluid van de stilte.
Homilie Doopsel van de Heer 2016
Homilie Doopsel van de Heer 2016
Hij zal U dopen met heilige Geest en met vuur.
Vuur ben ik op aarde komen brengen, en hoe verlang Ik dat het reeds oplaait!
Ik moet een doopsel ondergaan en hoe beklemd voel Ik Mij totdat het volbracht is.
Broeders en zusters,
Dopen met water en dopen met heilige Geest en met vuur. Vandaag eindigt de Kersttijd met het feest van het doopsel van Christus. Jezus wordt door Johannes met water gedoopt – het begin van zijn openbaar leven. Maar terzelfdertijd en evenzeer wordt er al gesproken van het doopsel dat Jezus zelf is komen brengen – een doopsel dat verwijst naar het einde van Jezus’ openbaar leven: een doopsel dat te maken heeft met zijn dood. En ik denk dat die verbinding voor ons heel belangrijk is, want zo krijgt het doopsel van Christus met ons van doen. Sint Paulus maakt in zijn brief aan de Romeinen duidelijk deze verbinding: Gij weet toch, dat de doop, waardoor wij één zijn geworden met Christus Jezus, ons heeft doen delen in zijn dood. Door de doop in zijn dood zijn wij met Hem begraven, opdat ook wij, zoals Christus door de macht van zijn Vader uit de doden is opgewekt, een nieuw leven zouden leiden.
De Kersttijd is het gedenken van de menswording, van de afdaling van God in ons mensenbestaan.