Open Contemplatief Huis

Tomas Halik

Tomas HALIK

22 mei 2017

Onze liefde voor God zal vooral tot uitdrukking moeten komen
in onze liefde voor andere mensen.
Christenen moeten zich daarom niet afsluiten voor de seculiere omgeving,
maar die contacten juist actief en liefdevol aangaan.
Ik zeg door mijn liefde tot de geliefde: Ik wil dat jij bent.
Deze zin brengt geen twijfel tot uitdrukking of de geliefde bestaat;
zijn bestaan is voor mij overduidelijk
en mijn zintuigen kunnen mij daarvan verzekeren.

Ik druk met deze zin echter mijn essentiële instemming
met het bestaan van mijn geliefde uit,
mijn vreugde over het feit dat hij of zij er is.
Het bestaan van de geliefde neem ik niet voor kennisgeving aan,
ik beleef haar dankbaar als een wezenlijk, verrijkend onderdeel van mijn leven
zonder welke ik niet volledig zou zijn,
mijn wereld zou zonder hem of haar leeg en verdrietig leeg zijn.
In de liefde zijn wij het meest onszelf.
In de liefde zijn wij menselijk, het aller menselijkst.
Maar juist en alleen daar waarin wij het diepst,
volledig en tot aan de rand menselijk zijn, al te menselijk zelfs,
toont en geeft zich aan ons dat wat het menselijke overstijgt.’

Wie de goddelijkheid van de liefde heeft ervaren
op de bodem van een inspannende intermenselijke relatie
waarin hij veel van zichzelf heeft moeten geven,
die weet, denk ik, meer van de goddelijke liefde
dan wie in emoties van het collectieve kwelen van religieuze liederen opgaat.
God liefhebben en zijn liefde ervaren,
betekent volgens mij een rijp en trouw ‘ja’ tegen het leven –
met alles wat we in het leven ervaren,
met alles wat voor mij een raadsel
en een bron van voortdurende verwondering blijft.

Het echte geloof en de echte liefde
wonen niet in het hoofd en in de mond.
Zij nemen de hele mens in beslag,
met heel zijn hart, heel zijn ziel en al zijn kracht.
Wij kunnen God slechts door onze liefde en ons verlangen omarmen

(Uit: Ik wil dat jij ben. Over de God van liefde)

De stille revolutie

vlinderuitcocon

Helemaal openstaan voor de gave van het leven

Mediteren betekent niet dat we ons leven of onze verantwoordelijkheden de rug toekeren. Integendeel, in de meditatie proberen we helemaal open te staan voor de gave van het leven dat ons geschonken is. Het is niets minder dan de gaven van het eeuwig leven en we worden uitgenodigd om er nu al voor open te staan. We moeten verantwoordelijke mensen zijn, mensen die antwoord geven, en wel op de gave van eeuwig leven. Jezus leert ons dat eeuwig leven betekent dat we onze hemelse Vader kennen. In meditatie keren we ons af van alles wat voorbijgaat en richten we ons op wat eeuwig is.
John Main

Ter inspiratie

JE LEVEN GEVEN?
Je ‘leven geven’ is een uiting van grenzeloze en onvoorwaardelijke liefde.
Je ‘leven geven’ is niet onmiddellijk te verstaan als ‘sterven voor’
maar wel als jezelf geven in de zin van je inzetten,
je inspannen voor het leven en het geluk en welzijn van je medemens,
het schenken van je tijd en je aandacht, de inzet van je talenten.
Je ‘leven geven’ is geheel en al voor de andere leven,
waarbij het leven en het geluk van die andere de zin van je leven wordt.
Je leeft voor de andere.
Niet om voor jezelf rijkdom en prestige te verwerven,
niet om louter en zoveel mogelijk te genieten van alles en nog wat.
Je ‘leven geven’ is zoiets als jezelf wegcijferen,
maar dan wel in alle vrijheid en vreugdevol enthousiast.
Pr. Dirk Masschelein

Quote

“Als vrijheid iets betekent, dan is het wel het recht om mensen dingen te zeggen die ze niet willen horen.”
George Orwell

Een ervaring

Afbeelding1 In rust en stilte de diepere laag van het leven zoeken!

Terug thuis met een warm hart denk ik terug aan de abdij van Orval.
Wat was het daar heerlijk te vertoeven.
De rust voelde als thuiskomen na 7 jaren van geluk en veel verdriet!
Wat heb ik lieve en warme mensen tegengekomen, die ook de diepere laag van het leven zochten!
Rust en stilte geeft tijd om na te denken.
En effen jezelf te ontmoeten waar je tegenaan loopt en probeert ervan los te komen. Bij mij was het vooral de controle los te laten.
Veel opgestoken van de woorden van priester Dirk die de bijbel analyseert en er zijn woorden aan brengt.
Liefde, stilte, natuur, genieten van kleine dingen heb ik allemaal beleefd tijdens de dagen in Orval!
Dankjewel dat mijn zus en ik erbij mochten zijn.
Als God het belieft wil ik volgend jaar er terug bij zijn.
Liefs
Shirley
Een jonge deelneemster.
Stille abdijdagen Orval mei 2023

meer getuigenissen:klik hier

franciscus

paus FRANCISCUS

Christelijke meditatie is meer dan alleen introspectie; het is een spirituele ontmoeting met God, geleid door Jezus Christus. Het biedt innerlijke vrede en helpt ons om onze ziel te voeden te midden van de drukte van het leven.
Paus Franciscus

Jan van Ruusbroec (1293-1381)

Jan van Ruusbroec

23 januari 2018

(inleiding door pater Klaas Blijlevens, ofm)
“God wil helemaal de onze zijn en Hij wil dat wij helemaal de zijne zijn. Op hetzelfde moment dat wij ervaren dat God helemaal de onze wil zijn, ontspringt er in ons een begerig verlangen van een onmetelijke omvang, zo hongerig en diep.”

God als een eeuwige vuurgloed (Uit de Zeven Sloten: W 111,116)

Het wezen van God kan men zich als volgt voorstellen:
als een hitte van een onmetelijk vuur,
waarin alles verbrand is en verstild tot een gestage gloed.
Zo moet men ook de bevredigde minne voorstellen,
die hetzelfde is als het genieten van God en mens.
Ze lijkt op een vloed die tot stilstand kwam
en toch grondeloos blijft en eindeloos aangroeit.
Alle heiligen zijn daar samen met God in weggevloeid,
helemaal thuis in een onbepaald genieten.
Toch is dit genieten ook weer wild en woest:
het is een verdwalen in een wereld zonder vormen
en waarin nooit of nergens gedaanten onderscheiden kunnen worden.
Dat is de zaligheid van ons aller uiteindelijk éénzijn.

Ons blijvend verlangen naar God (Uit de Blinkende Steen: W 111,31)

Juist als wij proberen in te zien en te bepalen wat we voelen,
dan vallen we terug op het niveau van de rede.
Wij ervaren dan onderscheid en ‘anderheid’ tussen ons en God.
Dan ontdekken we weer dat God – de onbevattelijke God –
buiten ons staat: we kunnen Hem niet vatten zoals Hij is,
ook al worden we Hem gewaar.
Hier staan we voor de tegenwoordigheid van God.
God wil helemaal de onze zijn
en Hij wil dat wij helemaal de zijne zijn.
Op hetzelfde moment dat wij ervaren
dat God helemaal de onze wil zijn,
ontspringt er in ons een begerig verlangen
van een onmetelijke omvang, zo hongerig en diep.
Ook al zou God ons alles geven, wat dan ook,
maar als Hij ons niet zichzelf zou geven,
dan zou ons verlangen onbevredigd blijven.
Dit ervaren van ons verlangen om Hem te smaken
en dat wij nog zoveel tekort komen om Hem ten volle te smaken,
- Hij is als een zee en wij zijn maar een druppel –
dat brengt onze geest als in een storm
in een verhitte en ongedurige beleving van de minne.
Want hoe meer wij proeven van die minnebeleving,
hoe groter het verlangen en de honger ernaar.
Ons verlangen naar Hem en ons smaken van Hem
veroorzaken elkaar wederzijds.