Tekst en Onderricht november 2022
Bron van het onderricht:
Basil PENNINGTON, o.c.s.o., Inwendig gebed. Herontdekken van een oude christelijke manier van bidden. (Engelse titel: Centering Prayer. Renewing an Ancient Christian Prayer Form)
Onderricht op 15 november 2022
Verder bouwend op de traditie van contemplatief gebed brengt Centering Prayer twee nieuwigheden aan:
de naam en de wijze waarop de leer gepresenteerd wordt.
Mediteren is extreem eenvoudig
en toch is meditatie niet zomaar geheel vrij
van het gebruik van ‘symbolen’, van menselijke denken, van menselijke gevoelsstroming en van beelden.
Er is in de naam de idee of het beeld van het ‘centrum’.
Het gaat niet om een fysiek te localiseren en voorstelbare plaats. Toch spreken we erover als een plaats van ontmoeting.
En aldus wijst de naam ‘Centering Prayer’ op een geloofsrelatie
die zich in het bidden realiseert en ons aanwezig brengt bij de Aanwezige. Zoals in het anonieme werk ‘De Wolk van Niet-Weten’
zou ook de wolk een werkzaam symbool kunnen zijn, wijzend op de onzichtbaarheid van de Aanwezige.
Toch is dit symbool meer beeldend dan het concept ‘centrum’, een concept dat meer verwant is
met het cirkelsymbool van het Zenboeddhisme. ‘Centrum’ is ook minder beeldend dan ‘hart’,
hetgeen meer fysiek beeldend is en te zeer verwijst naar bepaalde vormen van emotierijke vroomheid.
Onderricht 16 juni 2022
Bron van het onderricht: David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017 Onderricht op 16 juni 2022 Het inzicht dat gebed en actie samen horen en in het christelijk leven niet uit elkaar gerukt kunnen worden en zeker niet als elkaars tegengestelden kunnen worden gezien, is een verworvenheid voor al wie in deze tijd ernstig werk wil maken van spiritualiteit en een volwassen geloofsleven. Maar die eenheid van gebed en actie wordt nog niet altijd ‘ervaren’.Teket en onderricht mei 2022
Bron van het onderricht:
David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017
Onderricht op 3 mei 2022
Contemplatie en meditatie, dat is rusten in God. Maar dat is meer dan emotioneel vredevol zijn en meer dan een rustige geest hebben.
Als we mediteren streven we dat zelfs niet na! Rusten in God betekent dat mijn ‘ziel’, mijn ‘ik’
tot rust gekomen is en dat ik in het Zijn van God ben. Men kan dit duiden als een zich opgenomen weten,
een zich één weten met God, een zich aanvaard en bemind weten. Dat weten – dat natuurlijk geen rationeel denken inhoudt,
maar zich bevindt in ‘de wolk van niet-weten’ – brengt ons naar een basisvertrouwen
en dat vormt dan de basis van de mogelijkheid om een heel actief leven te leiden,
om heel wat aan te kunnen en ook te verduren,
waarbij we onszelf niet voortdurend dreigen te verliezen.
Dat vertrouwvol zijn in God wordt in meerdere psalmen uitgedrukt, zoals in Psalm 23:
Moest ik gaan door het dal van de schaduw des doods, kwaad zou ik niet vrezen.
Want naast mij gaat Gij, uw stok en uw staf
zij doen mij getroost zijn.
De slaap is iets dat ons overkomt.
In slaap vallen is iets wat we moeten toelaten dat het gebeurt, dat het aan ons gebeurt.
Alles wat wij moeten doen is ons ontspannen te ruste leggen. Misschien kunnen we wel wat doen aan dat ‘ontspannen’.
Rusten in God is ook iets dergelijks dat ons te beurt valt
wanneer we ons ontspannen bewust worden van Zijn aanwezigheid. Dat is wat meditatie beoogt.
Onderricht 7 juni 2022
Bron van het onderricht:
David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017
Wie trouw is en trouw blijft aan het pad van de contemplatie zal tijdens de meditatie ooit wel eens of geregeld stoten
op moeilijkheden en pijnpunten.
Er zijn misschien blijvende obsessieve gedachten en fantasieën, er kunnen emotionele golven de gemoedsrust verstoren
en er kan een spiritueel lijden zijn als men angsten ervaart, weerzin en tegenstand tegen de gekozen weg
en een gewaarwording en ervaring van dorheid en leegte.
Dan voelen we ons gescheiden van God en is God blijkbaar afwezig in ons leven.
Deze beproevingen zijn echter noodzakelijk.
Ze leiden niet alleen naar een pijnlijke zelfkennis maar laten ons ook toe God te leren kennen, maar dan niet de God die wij ons denken,
die wij wensen en verwachten,
niet de God die één van onze gedachten is of bij ons emoties oproept.
We moeten en mogen weten en beseffen dat God in al deze beproevingen aanwezig is
als diegene die we in deze beproevingen kunnen omarmen.
We moeten en mogen weten en beseffen
dat Hij in en door onze beproevingen therapeutisch aan het werk is, ons brengt tot zelfkennis en dan ook tot menselijkheid,
vooral tot nederigheid en medeleven en compassie met anderen.
We moeten leren onze beproevingen,
onze moeilijkheden en pijnpunten aanvaarden en omarmen en vooral niet ontkennen of er tegen willen vechten.
We moeten er zelfs niet van bevrijd worden, maar erin vrij leren zijn,
zoals Jezus vrij was midden in de storm op het meer.
Vrij zijn in en met onze hinderende gedachten en emoties betekent in ieder geval dat we ons niet met hen vereenzelvigen! ‘Zo ben ik nu eenmaal’ is een val waarin we niet mogen trappen. Dat heeft niets te maken met aanvaarden en omarmen.
Het blijven gegevens die thuishoren bij ons onechte ik.
Maar dat is ons samen met heel wat gevoelens en gedachten gegeven.
Zomaar oppositie ertegen voeren leidt alleen maar
naar schaamte en schuldgevoel, of merkwaardig genoeg naar gehechtheid en verslaving.
Onze beproevingen en ons onechte ik leren aanvaarden en omarmen opent ons voor zuivering, voor purificatie door de Geest.
Dan worden we ook ontdaan van ons eigen verlangen naar zuiverheid, naar waardering, naar controle, naar veiligheid
en dan worden we ook losgemaakt van ons vals zelfbeeld.
Tekst en onderricht april 2022
Bron van het onderricht:
David FRENETTE, The Path of Centering Prayer. Deepening Your Experience of God, Sounds True, Boulder, Colorado, 2017
Essentiëel voor het contemplatieve gebed
is het vermogen of de gave om te leren en te kunnen loslaten en toelaten.
Dit vermogen creëert een openheid voor God en medemensen, bevrijdt ons van de greep van het angstige en controlerende ego, bevrijdt ons uit de val van obsessies,
zorgt er voor dat het goddelijke leven meer en meer dat van ons wordt, geeft ons meer vertrouwen
en opent ons dus werkelijk voor Gods werkelijkheid, voor liefde. Het is een vermogen dat we in te oefenen hebben.
Contemplatief gebed, meditatie,
is een oefening in loslaten en toelaten. Loslaten en toelaten zijn twee aspecten van éénzelfde contemplatieve houding.
Het ligt voor de hand dat loslaten de meer actieve houding is waarin we ons effectief kunnen oefenen.
Bedoeld wordt natuurlijk het loslaten van gedachten en emoties.
Maar uiteindelijk neemt God dat loslaten over en wordt contemplatief bidden meer en meer
een ontvangen en toelaten van Zijn aanwezigheid. We laten daarin ons eigen pogen om los te laten los. Loslaten wordt overgave.
Overgave aan de liefde is nooit een nederlaag, maar een bevrijding.